History of Odisha – Free PDF

History of Odisha : Odisha is a state in eastern India. It was formerly known as Orissa and is the second most populous state in India, after Uttar Pradesh. Odisha has a rich culture and history, which is reflected in its architecture, art, and cuisine. In this blog post, we will discuss the history of Odisha in detail. We will also provide you with some interesting facts about the state that you may not know. So be prepared to learn something new!

History of Odisha

ଓଡ଼ିଶା ଭାରତର ଅନ୍ୟତମ ରାଜ୍ୟ। ଏହାର ଇତିହାସ ଭାରତର ଇତିହାସ ପରି ଅନେକ ପୁରୁଣା । ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ସମୟରେ ଏହି ଅଞ୍ଚଳ ଓ ଏହାର ପ୍ରାନ୍ତ ସବୁ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ନାମରେ ଜଣାଥିଲା। ଏହାର ସୀମାରେଖା ମଧ୍ୟ ଅନେକ ସମୟରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହୋଇଛି ।

ଓଡ଼ିଶାର ମାନବ ଇତିହାସ ପୁରାତନ ପ୍ରସ୍ଥର ଯୁଗରୁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିବାର ପ୍ରମାଣ ମିଳେ । ଏଠାରେ ଅନେକ ସ୍ଥାନରୁ ଏହି ଯୁଗର ହାତ ହତିଆର ମିଳିଛି। ମାତ୍ର ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟ ବିଶେଷ କରି ପ୍ରାଚୀନଯୁଗ ସମୟର ଘଟଣାବଳୀ ରହସ୍ୟମୟ । କେବଳ ମହାଭାରତ, କେତେକ ପୁରାଣ ଓ ମହା ଗୋବିନ୍ଦ ପ୍ରଭୁତି ଗ୍ରନ୍ଥମାନଙ୍କରେ ଏହାର ଉଲ୍ଲେଖ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ ।

ଆଧୁନିକ ଓଡ଼ିଶାକୁ ନେଇ ଗଠିତ ଏହି ଅଞ୍ଚଳ ଇତିହାସରେ ସମାନ ନାମରେ ଜଣା ନଥିଲା। ଏହାର ଏବଂ ଏହାର କିଛି ଅଂଶ ବିଭିନ୍ନ ଯୁଗରେ ବିଭିନ୍ନ ନାମ ଦ୍ୱାରା ସୂଚିତ ହୋଇଥିଲା l

କଳିଙ୍ଗ:-

କେତେକ ଶାସ୍ତ୍ର ଅନୁଯାୟୀ (ମହାଭାରତ ଏବଂ କିଛି ପୁରାଣ), ବାଳି ରାଜା ସୁତାପାଙ୍କ ପୁତ୍ରଙ୍କର କୌଣସି ପୁତ୍ର ନଥିଲେ। ତେଣୁ, ସେ ସାଧୁ ଦିର୍ଗଥାମାଙ୍କୁ ପୁତ୍ର ପ୍ରାପ୍ତିର ଆଶୀର୍ବାଦ କରିବାକୁ ଅନୁରୋଧ କରିଥିଲେ। ତାଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦରେ ରାଜକୁମାରଙ୍କ ନାମ ଅଙ୍ଗା, ଭଙ୍ଗା, କଲିଙ୍ଗା, ସୁଧା ଏବଂ ପୁଣ୍ଡ୍ରା ଥିଲା l ପରେ ରାଜକୁମାରମାନେ ନିଜ ନାମରେ ନାମିତ ରାଜ୍ୟ ଗଠନ କଲେ। ରାଜକୁମାର ଭଙ୍ଗା ବର୍ତ୍ତମାନର ବାଂଲାଦେଶ ଏବଂ ପଶ୍ଚିମବଙ୍ଗର କିଛି ଅଂଶରେ ଭଙ୍ଗା ରାଜ୍ୟ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିଥିଲେ। ରାଜକୁମାର କାଲିଙ୍ଗା ଉତ୍ତର ସର୍କର୍ସ ସମେତ ଉପକୂଳ ଓଡିଶାର ବର୍ତ୍ତମାନର ଅଞ୍ଚଳରେ କଳିଙ୍ଗ ରାଜ୍ୟ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିଥିଲେ। ଟୋଲେମି, ପ୍ଲିନି ଦି ଏଲ୍ଡର୍ ଏବଂ କ୍ଲାଉଡିୟସ୍ ଆଲିଆନାସ୍ ମଧ୍ୟ ସେମାନଙ୍କ ଗ୍ରନ୍ଥରେ କଳିଙ୍ଗ ବିଷୟରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି।

ଉତ୍କଳ:-

ମହାଭାରତର କିଛି ଅଂଶରେ ଉତ୍କଳ କଳିଙ୍ଗର ଏକ ଅଂଶ ଥିଲା | ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ କର୍ଣ୍ଣ ମଧ୍ୟ ଉତ୍କଳ ରାଜ୍ୟକୁ ଜୟ କରିଥିବାର ଉଲ୍ଲେଖ ରହିଛି l କିନ୍ତୁ ବ୍ରହ୍ମ ପୁରାଣ ପରି ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଗ୍ରନ୍ଥ ଅନୁଯାୟୀ, ସେମାନଙ୍କର ପୃଥକ ରାଜ୍ୟ ଥିଲା । ଉତ୍କଳ ଦେଶ (ଦେଶ ବା ଭୂମି) ହୁଏତ “ସର୍ବୋତ୍ତମ କଳା” (ଉତ୍କଳ କଳା) ର ଅର୍ଥ ହୋଇପାରେ | ନାମର ଉତ୍ପତ୍ତି ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଯୁକ୍ତି ମଧ୍ୟ ଅଛି | ହୁଏନ- ସାଂ ଦ୍ୱାରା ଦର୍ଶାଯାଇଥିବା “ପାଞ୍ଚଟି ଇଣ୍ଡିଆ” ରେ ବିନ୍ଧ୍ୟାର ଦକ୍ଷିଣ ଅଞ୍ଚଳକୁ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ କରାଯାଇ ନ ଥିଲା l କାରଣ ହର୍ଷବର୍ଦ୍ଧନ ତାଙ୍କ ସାମ୍ରାଜ୍ୟକୁ ଏହାଛଡ଼ା ଅଧିକ ବିସ୍ତାର କରି ନ ଥିଲେ | ଏଥିରୁ ଜଣାପଡିଛି ଯେ ଉତ୍ତର-ପୂର୍ବ ଭାରତର ଆଞ୍ଚଳିକ ବିଭାଜନ “ପାନେହା ଗଉଡାସ୍” ରେ ହର୍ଷ ସାମ୍ରାଜ୍ୟର five Indias ଥିଲା। ଏହି ବିଭାଜନଗୁଡ଼ିକ ହେଲା ସାରସ୍ୱତ, କାନ୍ୟକୁବ୍ଜ, ଉତ୍କଳ, ମିଥିଳା ଏବଂ ଗଉଡା l

ମହାକାନ୍ତରା:

ଏହି ନାମ ଗୁପ୍ତ ଯୁଗର ଶିଳା ଲେଖାରେ ମିଳିଥାଏ l ଏହାର ଶବ୍ଦର ଅର୍ଥ ହେଉଛି “ମହାନ ଜଙ୍ଗଲ” ଏବଂ ଏହା ସାଧାରଣତ ଆଧୁନିକ କଳାହାଣ୍ଡି ଏବଂ ଜୟପୁର ଅଞ୍ଚଳରେ ଚିହ୍ନିତ ହୋଇଅଛି l ମହାଭାରତରେ ମଧ୍ୟ ଏହି କାନ୍ତରା ନାମ ଉଲ୍ଲେଖ ଅଛି, ଯାହା ହୁଏତ ସମାନ ଅଞ୍ଚଳକୁ କହି ଥାଇପାରେ କିମ୍ବା ନଥାଇପାରେ l

ଉଦ୍ର:-

ଉଦ୍ରା(ଉର୍ଦ-ଦେଶ) ମଧ୍ୟ ମୂଳତ ଉଦ୍ର ନାମକ ଏକ ଗୋଷ୍ଠୀ କିମ୍ବା ଜନଜାତିଙ୍କୁ ସୂଚିତ କରିଥାଇପାରେ | କିନ୍ତୁ ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ହୁଏତ ଓଡ଼ିଶାର ଉପକୂଳବର୍ତ୍ତୀ ଅଞ୍ଚଳର ଉଦ୍ର ରାଜ୍ୟ ବିଷୟରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରାଯାଇଛି l

ଓର୍ଡା:

ଉଦ୍ରା ପରି ଓଡ୍ରା (ଓର୍ଡା-ଦେଶ) ହୁଏତ ଓଡ୍ରା ନାମକ ଏକ ଜନଜାତିର ଅର୍ଥ ହୋଇଥାଇପାରେ, କିନ୍ତୁ ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ସେ ଓଡ୍ରା ଦେଶକୁ ସୂଚିତ ହୋଇଥିଲା l

ଓଡିଆ:

କେତେକ ପଣ୍ଡିତଙ୍କ ଅନୁଯାୟୀ କେତେକ ବୌଦ୍ଧ ଗ୍ରନ୍ଥରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରାଯାଇଥିବା ଓଡିଆ, ଓଡ଼ିଶାକୁ ସୂଚିତ ହୋଇଥାଏ l

ଦକ୍ଷିଣ କୋଶଳ:

ଦକ୍ଷିଣ କୋଶଳ ମଧ୍ୟ ଆଧୁନିକ ଛତିଶଗଡ ଏବଂ ପଶ୍ଚିମ ଓଡିଶାର କିଛି ଅଂଶକୁ ସୂଚାଇପାରେ। ବର୍ତ୍ତମାନର ଉତ୍ତରପ୍ରଦେଶରେ ଥିବା କୋଶଳ ସହିତ ଏହାକୁ ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱରେ ପକାଇବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ | ରାମାୟଣ ଅନୁଯାୟୀ, ରାମଙ୍କର ଜଣେ ପୁତ୍ର ଲବ ଉତ୍ତର କୋଶଳ ଏବଂ ଅନ୍ୟ ପୁଅ କୁଶ ଏହି ଅଞ୍ଚଳ ଉପରେ ଶାସନ କରିଥିଲେ।

କାଙ୍ଗୋଡା:

ଗଞ୍ଜାମ ଜିଲ୍ଲାରେ ମିଳୁଥିବା ଏକ ତମ୍ବା ପ୍ଲେଟରୁ କାଙ୍ଗୋଡା ଅଞ୍ଚଳ ବିଷୟରେ ସୂଚିତ ମିଳିଛି l

ତ୍ରିକଳିଙ୍ଗ :-

ସୋନପୁରରେ ମିଳିଥିବା କିଛି ତମ୍ବା ପ୍ଲେଟରେ ଏହି ନାମ ଲେଖା ହୋଇଥିବାର ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଛି | ଟ୍ରାଇ-କାଲିଙ୍ଗା ହୁଏତ ଶବ୍ଦର ଅର୍ଥ ହେଉଛି “ତିନୋଟି କଳିଙ୍ଗ” ଏବଂ ହୁଏତ କଳିଙ୍ଗ, ଦକ୍ଷିଣ କୋଶଳ ଏବଂ କାଙ୍ଗୋଡା ତିନୋଟି ରାଜ୍ୟକୁ ସୂଚିତ କରିଥାଇପାରେ।

ଚେଦି:

ଚେଦୀ (ଚେଦିରାଷ୍ଟ୍ର ନାମରେ ମଧ୍ୟ ଜଣାଶୁଣା) ସାଧାରଣତଃ ଖାରବେଳ ରାଜ୍ୟକୁ ସୂଚିତ କରେ | ତାଙ୍କ ରାଜବଂଶ ଚେଦି ନାମରେ ନାମିତ ହୋଇଥିଲା l

ତୋସାଳୀ:-

ତୋସାଳି ଏକ କ୍ଷୁଦ୍ର ସହର ଥିଲା ଏବଂ ଏହାର ଆଖପାଖ ଅଞ୍ଚଳକୁ ତୋସାଲା ବୋଲି କୁହାଯାଉଥିଲା l ଏହା ସମ୍ଭବତ ଅଶୋକଙ୍କ ଯୁଗରେ କଳିଙ୍ଗର ଏକ ଉପବିଭାଗ ଥିଲା l ତୋସାଳିର ରାଜଧାନୀ ଆଧୁନିକ ଧଉଳିରେ ଲିପିବଦ୍ଧ ହୋଇ ରହିଛି l ପରବର୍ତ୍ତୀ ଯୁଗରେ (ଖ୍ରୀଷ୍ଟପୂର୍ବ 600), ଉତ୍ତର ତୋସାଳି ଏବଂ ଦକ୍ଷିଣ ତୋସାଳି ବିଷୟରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରାଯାଇଛି l ଯାହା ମହାନଦୀ ନଦୀର ଉତ୍ତର ଏବଂ ଦକ୍ଷିଣରେ ସମ୍ଭବତ ରାଜ୍ୟ ଥିଲା।

Uranshin: – ଏହି ନାମ ପ୍ରାୟ ଦଶମ ଶତାବ୍ଦୀର ଆରବ ଭୂଗୋଳକାରୀଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ବ୍ୟବହୃତ ହୋଇଛି।

ଜଜନଗର:

ଓଡ଼ିଶାରେ ତବକତ-ଇ-ନାସିରି ନାମଟି (ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ୧୨୬୦), ତାରିଖ-ଇ-ଫିରୁଜ ଶାହି (ଖ୍ରୀ. ୧୩୫୭ ) ରେ ଉଲ୍ଲେଖ ଥିବାର ଅନୁମାନ କରାଯାଉଛି l

ଓଡିଭିସା:

କେତେକ ବୌଦ୍ଧ ଗ୍ରନ୍ଥରେ ବ୍ୟବହୃତ ନାମ , ତାରାନାଥାଙ୍କ ନାମରେ ନାମିତ ହୋଇଛି l

ଓଡ଼ିଶାର ପୂର୍ବାବଲୋକନ :- History of Odisha

140 ନିୟୁତ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ଓଡିଶା ସମେତ ଦୀପପୁଞ୍ଜ ଭାରତ ମହାଦେଶର ଏକ ଅଂଶ ଥିଲା l ଗୋଣ୍ଡୱାନା ହେଉଛି ଭାରତର ଏକ ଅଞ୍ଚଳ ଏବଂ ସେଠାରେ ରହୁଥିବା ଗୋଣ୍ଡି ଲୋକଙ୍କ ନାମରେ ନାମିତ ହୋଇଛି (ଯଦିଓ ସେମାନେ ଭାରତର ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ସ୍ଥାନରେ ମଧ୍ୟ ପାଇପାରିବେ) l ଗୋଣ୍ଡୱାନାଲାଣ୍ଡର ପ୍ରାଚୀନ ମାଳଦ୍ୱୀପର ନାମ ଗୋଣ୍ଡୱାନାରୁ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଥିଲା, କାରଣ ଏହି ମାଳଦ୍ୱୀପର କେତେକ ପ୍ରାଚୀନ ପଥର ଗଠନ ପ୍ରଥମେ ଆଧୁନିକ ଓଡିଶାର କିଛି ଅଂଶରେ ଅନୁସନ୍ଧାନ କରାଯାଇଥିଲା l ମୟୂରଭଞ୍ଜ ଗ୍ରାନାଇଟ୍ ପ୍ଲୁଟନ୍ ପରି କେତେକ ପଥର 3.09 ବିଲିୟନ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ଏହାର ସନ୍ଧାନ ମିଳିଛି l ମହାନଦୀ ଏବଂ ଇବ ନଦୀ ଅବବାହିକାରେ ଥିବା କୋଇଲା କ୍ଷେତ୍ର ଉପମହାଦେଶର ଜୀବାଶ୍ମ ପାଇଁ ସବୁଠାରୁ ଧନୀ ସ୍ଥାନ ବୋଲି ଜଣାଶୁଣା l

ମୟୂରଭଞ୍ଜ, କେନ୍ଦୁଝର, ସୁନ୍ଦରଗଡ ଏବଂ ସମ୍ବଲପୁର ଜିଲ୍ଲାରେ ଲୋୟର ପାଲୋଲିଥିକ୍ ସମୟ ସହ ଜଡିତ l କଳାହାଣ୍ଡି ଜିଲ୍ଲାର ଗୁଦାହାଣ୍ଡି ପାହାଡରେ ଉପର ପାଲୋଲିଥିକ୍ ସହିତ ପଥର ଖୋଦନ ଏବଂ ଚିତ୍ର ରହିଛି | ବରିପଦା ନିକଟରେ ଥିବା କୁଚାଇ ଠାରୁ ବିଭିନ୍ନ ନିଉଲିଥିକ୍ ଉପକରଣ ଯେପରିକି ହୋସ୍, ଚିସେଲ୍, ପାଉଣ୍ଡର୍, ମେସ୍ ହେଡ୍, ଗ୍ରାଇଣ୍ଡ୍ ପଥର ଏବଂ କୁମ୍ଭାର ଖଣ୍ଡ ମିଳିଛି l ସୁନ୍ଦରଗଡ ଜିଲ୍ଲାର ଗରଜନ ଡୋଙ୍ଗର ଏବଂ ସମ୍ବଲପୁର ଜିଲ୍ଲାର ଉଷାକୋଥୀ ଏବଂ ଝାରସୁଗୁଡ଼ା ଜିଲ୍ଲାର ଭୀମକ୍ରାମାଖୋଲ୍ ରେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରାଚୀନ ଚିତ୍ର ଏବଂ ଲେଖା ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଛି। ଉଷାକୋଥୀ ଏବଂ ଭିମକ୍ରାମଖୋଲରେ ଲେଖାଗୁଡ଼ିକ ବିଷୟରେ ଏକ ଅନିଶ୍ଚିତତା ଦେଖାଦେଇଛି ଯେ ସେମାନେ ପ୍ରୋଟୋ-ବ୍ରାହ୍ମୀ ସ୍କ୍ରିପ୍ଟରେ ଅଛନ୍ତି କି ନାହିଁ | ଖରିଆର ଯୋଗୀମାଥରେ ନିଓଲିଥିକରୁ ଗୁମ୍ଫା ଚିତ୍ର ରହିଛି |

ପ୍ରାଚୀନ ଓଡ଼ିଶା – History of Odisha

କେତେକ ଶାସ୍ତ୍ର ଅନୁଯାୟୀ (ମହାଭାରତ ଏବଂ କିଛି ପୁରାଣ) ବାଳୀ ରାଜା ସୂତାପାଙ୍କ ପୁତ୍ରଙ୍କର କୌଣସି ପୁତ୍ର ନଥିଲେ। ତେଣୁ, ସେ ସାଧୁ ଦିର୍ଗଥାମାଙ୍କୁ ପୁତ୍ର ପ୍ରାପ୍ତିର ଆଶୀର୍ବାଦ କରିବାକୁ ଅନୁରୋଧ କରିଥିଲେ। ତାଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦରେ ତାଙ୍କ ପତ୍ନୀ ରାଣୀ ସୁଦର୍ଶନଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ ପାଞ୍ଚ ପୁଅ ଜନ୍ମ କରିଥିବା କୁହାଯାଇଛି l ରାଜକୁମାରଙ୍କ ନାମ ଅଙ୍ଗା, ଭଙ୍ଗା, କଳିଙ୍ଗ, ସୁଧା ଏବଂ ପୁଣ୍ଡ୍ରା ଥିଲା l ପରେ ରାଜକୁମାରମାନେ ନିଜ ନାମରେ ନାମିତ ରାଜ୍ୟ ଗଠନ କଲେ। ରାଜକୁମାର ଭଙ୍ଗା ବର୍ତ୍ତମାନର ବାଂଲାଦେଶ ଏବଂ ପଶ୍ଚିମବଙ୍ଗର କିଛି ଅଂଶରେ ଭଙ୍ଗା ରାଜ୍ୟ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିଥିଲେ। ରାଜକୁମାର କାଲିଙ୍ଗା ଉତ୍ତର ସିର୍କର୍ସ ସମେତ ଉପକୂଳ ଓଡିଶାର ବର୍ତ୍ତମାନର ଅଞ୍ଚଳରେ କାଲିଙ୍ଗା ରାଜ୍ୟ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିଥିଲେ।

ମହାଭାରତରେ କଳିଙ୍ଗକୁ ଅନେକ ଥର ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି। କୁରୁକ୍ଷେତ୍ର ଯୁଦ୍ଧରେ କୌରବ ଶିବିରରେ ଭରୁନା ଏବଂ ପାରନାସାଙ୍କ ପୁତ୍ର କଳିଙ୍ଗର ରାଜା ଶ୍ରୀତୁଧା ଯୋଗ ଦେଇଥିଲେ। ତାଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ପିତାଙ୍କ ମାତାଙ୍କ ଅନୁରୋଧ କ୍ରମେ ଏକ ଐଶ୍ୱରୀୟ ମେସ୍ ଦିଆଯାଇଥିଲା, ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେ ଏହାକୁ ବ୍ୟବହାର କରିବେ ସେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେ ସୁରକ୍ଷିତ ରହିବେ l ଯୁଦ୍ଧର ଉତ୍କଣ୍ଠା ମଧ୍ୟରେ, ଅର୍ଜୁନଙ୍କ ତୀର ଦ୍ୱାରା ସେ ଏହାକୁ ଅର୍ଜୁନଙ୍କ ରଥ କୃଷ୍ଣଙ୍କ ନିକଟରେ ଲଞ୍ଚ କରିବାରେ ଭୁଲ କରିଥିଲେ।

ବୌଦ୍ଧ ପାଠରେ ମହାଗୋବିନ୍ଦ ସୂତ, କଳିଙ୍ଗ ଏବଂ ଏହାର ଶାସକ ସତ୍ୟବାହୁଙ୍କ ବିଷୟରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରାଯାଇଛି।

ଷଷ୍ଠ ଶତାବ୍ଦୀର ସୂତ୍ରକର (କ୍ରୋନିକଲର୍), ବୌଦ୍ଧାୟନ କଳୀଙ୍ଗକୁ ବୈଦିକ ପରମ୍ପରା ଦ୍ୱାରା ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇନଥିବା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି। ସେ ନିଜ ଲୋକଙ୍କୁ କଳିଙ୍ଗ (ଅନ୍ୟ ରାଜ୍ୟମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ) ପରିଦର୍ଶନ ନକରିବାକୁ ଚେତାବନୀ ଦେଇ କହିଛନ୍ତି ଯେ ଏହାକୁ ପରିଦର୍ଶନ କରୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଅନୁତାପ କରିବେ।

ପୂର୍ବ ମୌର୍ଯ୍ୟ ସମୟ:-

ମହାପଦ୍ମା ନନ୍ଦା ମଗଧର ଶାସକ ଥିଲେ l ତାଙ୍କ ଶାସନ କାଳରେ ସେ କଳିଙ୍ଗକୁ ପରାସ୍ତ କରିଥିବା ଅନୁମାନ କରାଯାଏ। 350 ଖ୍ରୀଷ୍ଟପୂର୍ବରେ ହାତୀଗୁମ୍ପା ଲିପିବଦ୍ଧରେ କଳିଙ୍ଗ ଅଞ୍ଚଳରେ ନନ୍ଦଙ୍କ ବିଷୟରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରାଯାଇଛି। ଏହି ଲେଖାଗୁଡ଼ିକରେ ରାଜ୍ୟରେ ନନ୍ଦା ରାଜାମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ନିଆଯାଇଥିବା ଜଳସେଚନ ପ୍ରକଳ୍ପ ବିଷୟରେ ମଧ୍ୟ ଉଲ୍ଲେଖ କରାଯାଇଛି l

‌ଅଶୋକଙ୍କ ଆକ୍ରମଣ:-

ଖ୍ରୀଷ୍ଟପୂର୍ବ 261 ମସିହାରେ ରକ୍ତାକ୍ତ କଳିଙ୍ଗ ଯୁଦ୍ଧରେ ମୌର୍ଯ୍ୟ ରାଜବଂଶର ଅଶୋକ କଳିଙ୍ଗକୁ ପରାସ୍ତ କରିଥିଲେ ଯାହାକି ତାଙ୍କ ରାଜତ୍ୱର ଅଷ୍ଟମ ବର୍ଷ ଥିଲା। ତାଙ୍କର ନିଜସ୍ୱ ଆଦେଶ ଅନୁଯାୟୀ ଯୁଦ୍ଧରେ ପ୍ରାୟ 1,000,000 ଲୋକଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ଘଟିଥିଲା, 1,500,000 କଏଦ ହୋଇଥିଲେ ଏବଂ ଆହୁରି ଅନେକ ଲୋକ ଯୁଦ୍ଧରେ ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇଥିଲେ। ଫଳସ୍ୱରୂପ ରକ୍ତପାତ ଏବଂ ଯୁଦ୍ଧର ଯନ୍ତ୍ରଣା ଅଶୋକଙ୍କୁ ଗଭୀର ଭାବରେ ପ୍ରଭାବିତ କରିଥିଲା ​​|

ସେ ଶାନ୍ତିର ଅନୁସନ୍ଧାନ କରିବାକୁ ଯାଇ ବୌଦ୍ଧ ଧର୍ମ ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ। ଅବଶ୍ୟ, ଚାର୍ଲ୍ସ ଆଲେନ୍ଙ୍କ ପରି ଅଶୋକଙ୍କ ଇଉଲୋଜିଷ୍ଟମାନେ ସହମତ ଅଟନ୍ତି ଯେ ତାଙ୍କର ବୌଦ୍ଧ ଧର୍ମରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ କଳିଙ୍ଗ ଯୁଦ୍ଧର ପୂର୍ବାନୁମାନ ଥିଲା। ଅଧିକନ୍ତୁ, ତାଙ୍କର ଧର୍ମ ପରିବର୍ତ୍ତନ ପୂର୍ବରୁ ଏକ ଦଶନ୍ଧି ଧରି ତାଙ୍କର ବୌଦ୍ଧଧର୍ମୀଙ୍କ ସହ ସମ୍ପର୍କ ଥିବା ପରି ମନେହୁଏ।

କଳିଙ୍ଗମାନେ ଯୁଦ୍ଧ ସମୟରେ କଳିଙ୍ଗର ପଶ୍ଚିମରେ ଥିବା ଆଟାଭିକା ଅଞ୍ଚଳର କର୍ମଚାରୀମାନଙ୍କୁ ବ୍ୟବହାର କରିଥିଲେ। ତାଙ୍କ ଆଦେଶ ଅନୁଯାୟୀ ଅଶୋକ କଳିଙ୍ଗ ଉପକୂଳବର୍ତ୍ତୀ ଅଞ୍ଚଳକୁ ପରାସ୍ତ କରିଥିଲେ କିନ୍ତୁ ଅଟାଭିକା ଅଞ୍ଚଳକୁ ଜିତିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିନଥିଲେ। ମୌର୍ଯ୍ୟମାନେ କଳିଙ୍ଗ ଅଞ୍ଚଳକୁ ଏକ ପ୍ରଦେଶ ଭାବରେ ପରିଚାଳନା କରିଥିଲେ | ସେମାନେ ତୋସାଳିକୁ ଆଞ୍ଚଳିକ ରାଜଧାନୀ ଏବଂ ନ୍ୟାୟପାଳିକା ଭାବରେ ବ୍ୟବହାର କରୁଥିଲେ | ଅଶୋକ ଯୌଗଡ ଏବଂ ଧଉଳି ଏହି ଅଞ୍ଚଳରେ ଦୁଇଟି ଆଦେଶ ସ୍ଥାପନ କରିଥିଲେ।

ଖାରବେଳଙ୍କ ସମୟ:-

ଖ୍ରୀଷ୍ଟପୂର୍ବ ପ୍ରଥମ ଶତାବ୍ଦୀରେ ମହାମେଘବାହାନ କଳିଙ୍ଗଠାରେ ମହାମେଘବାହାନ ରାଜବଂଶ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିଥିଲେ। ଖାରବେଳ ଏହି ରାଜବଂଶର ତୃତୀୟ ଶାସକ ଥିଲେ। ଖ୍ରୀଷ୍ଟପୂର୍ବ ପ୍ରଥମ ଶତାବ୍ଦୀର ଦ୍ୱିତୀୟାର୍ଦ୍ଧରେ ସେ ରାଜତ୍ୱ କରିଥିଲେ। ଖାରବେଳଙ୍କ ବିଷୟରେ ଅଧିକାଂଶ ତଥ୍ୟ ଭୁବନେଶ୍ୱର ନିକଟ ଉଦୟଗିରିରେ ଥିବା ହାତୀଗୁମ୍ପା ଲେଖାରୁ ଆସିଛି।

ଖାରବେଳ ତାଙ୍କ ପିତାଙ୍କ ଅକାଳ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ଏକ ଯୁବରାଜ (ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ) ଭାବରେ ଶାସନଭାର ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ। ସେ ଉପଯୁକ୍ତ ରାଜା ଭାବରେ ସିଂହାସନକୁ ଆରୋହଣ କଲେ ଯେତେବେଳେ ତାଙ୍କୁ 24 ବର୍ଷ ବୟସ ହୋଇଥିଲା, ପ୍ରାୟ 170 ଖ୍ରୀଷ୍ଟପୂର୍ବ l କିନ୍ତୁ ଏହି ସମୟ ଅନେକ ଦଶନ୍ଧି ମଧ୍ୟରେ ବିବାଦୀୟ ଅଟେ | ତାଙ୍କର ଶବ ବ୍ୟବଚ୍ଛେଦ ହେବାର ପ୍ରଥମ ବର୍ଷରେ ସେ ରାଜଧାନୀ କଳିଙ୍ଗନଗରରେ ଫାଟକ ଏବଂ ରାମ୍ପର୍ଟ ମରାମତି କରିଥିଲେ ଯାହା ଝଡ଼ ଦ୍ୱାରା କ୍ଷତିଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇଥିଲା। ଦ୍ୱିତୀୟ ବର୍ଷରେ, ସେ ସାତବାହନ ରାଜା ସତ୍ୟକର୍ଣ୍ଣିଙ୍କ ଅଞ୍ଚଳ ଉପରେ ଆକ୍ରମଣ କରି କାନହା-ବେମନା ନଦୀ (ସମ୍ଭବତ କୃଷ୍ଣ ନଦୀ) ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯାଇ ମୁସିକାସ୍ ସହର ଉପରେ ଆକ୍ରମଣ କରିଥିଲେ।

ତାଙ୍କ ଶାସନର ତୃତୀୟ ବର୍ଷରେ ସେ ବିଭିନ୍ନ ନୃତ୍ୟ ଓ ସଙ୍ଗୀତର ଆୟୋଜନ କରି ରାଜଧାନୀର ଲୋକଙ୍କୁ ଖୁସି କରିଥିଲେ | ଚତୁର୍ଥ ବର୍ଷରେ, ସେ ପୁନର୍ବାର ସାତବାହାନ ରାଜ୍ୟ ଉପରେ ଆକ୍ରମଣ କରି ଏହି ଅଞ୍ଚଳ ଉପରେ ନିଜର ରାଜନୈତିକ ସର୍ବୋଚ୍ଚତା ବଢ଼ାଇଥିଲେ। ପଞ୍ଚମ ବର୍ଷରେ ସେ ନନ୍ଦଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ତିନି ଶହ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ଖନନ ହୋଇଥିବା କେନାଲର ନବୀକରଣ କରିଥିବା ଜଣା ପଡିଥିଲା। ଷଷ୍ଠ ବର୍ଷରେ ସେ ଟିକସ ଛାଡିଥିଲେ ଏବଂ ତାଙ୍କ ରାଜ୍ୟର ସହରାଞ୍ଚଳ ତଥା ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳରେ ମଧ୍ୟ ଦୟା ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲେ। ତାଙ୍କର ସପ୍ତମ ବର୍ଷର ହିସାବ ବିଷୟରେ ଜଣା ନାହିଁ | କିନ୍ତୁ ସେହି ବର୍ଷ ତାଙ୍କର ମୁଖ୍ୟ ରାଣୀ, ଭାଜିରାଘରା ରାଣୀ (ହୀରାଖଣ୍ଡ ରାଣୀ) ଏକ ସନ୍ତାନ ଜନ୍ମ ଦେଇଥିଲେ।

ତାଙ୍କର ଅଷ୍ଟମ ଶାସନ ବର୍ଷରେ ସେ ରାଜଗ୍ରିହ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଏକ ସାମରିକ ଅଭିଯାନର ନେତୃତ୍ୱ ନେଇଥିଲେ। ସେତେବେଳକୁ ମଥୁରାର ଅଧିକାରରେ ଥିବା ଯବାନ (ଇଣ୍ଡୋ-ଗ୍ରୀକ୍) ପାଟାଲିପୁତ୍ର ଆଡକୁ ଅଗ୍ରସର ହେଉଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ରାଜଗ୍ରିହ ଠାରେ ଖାରବେଳଙ୍କ ବିଜୟର ଖବର ପାଇବା ପରେ ଯବାନ ରାଜାଙ୍କୁ ମଥୁରାକୁ ଫେରିବାକୁ ପଡ଼ିଲା |

ଖାରବେଳ ଯବାନ ଶାସକ ଦିମିତା (ସମ୍ଭବତଃ ଡେମେଟ୍ରିଅସ୍ I) କୁ ଗୋଡ଼ାଇ ସେମାନଙ୍କୁ ମଥୁରାରୁ ବାହାର କରିଦେଲେ, ଯାହାକି ଜୈନ୍ୟ ଧର୍ମ ଓ ସଂସ୍କୃତିର ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଆସନ ଥିଲା l ଏହି ସଫଳତାକୁ ସ୍ମରଣ କରି ସେ ତାଙ୍କ ରାଜତ୍ୱର ନବମ ବର୍ଷରେ ଅଠେଇଶ ଶହ ହଜାର ପେନା ମୂଲ୍ୟରେ କଳିଙ୍ଗଠାରେ ଏକ ବିଜୟ ପ୍ରାସାଦ ନିର୍ମାଣ କରିଥିଲେ। ଦଶମ ଶାସନ ବର୍ଷରେ, ସେ ପୁନର୍ବାର ଉତ୍ତର ଭାରତ ଉପରେ ଆକ୍ରମଣ କଲେ ଯାହା ସମ୍ବନ୍ଧରେ ସ୍ପଷ୍ଟ ଜଣା ପଡି ନାହିଁ l

ତାଙ୍କ ରାଜତ୍ୱର ଏକାଦଶ ବର୍ଷରେ ଖାରବେଳ ତାଙ୍କ ସମୟର ଶହେ ତେର ବର୍ଷ ଧରି ବିଦ୍ୟମାନ ଥିବା ଡ୍ରାମିରା ଦେଶକୁ ପରାସ୍ତ କରିଥିଲେ | ଦ୍ବାଦଶ ବର୍ଷରେ ସେ ତୃତୀୟ ଥର ପାଇଁ ଉତ୍ତର ଭାରତ ଉପରେ ଆକ୍ରମଣ କରି ଉତ୍ତରପ୍ରଦେଶ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅଗ୍ରଗତି କଲେ | ଫେରିବା ପରେ ସେ ମାଗଡାଙ୍କୁ ଆତଙ୍କିତ କରିଥିଲେ। ଏହା ଦ୍ବାରା ମଗଧର ରାଜା ଆତ୍ମସମର୍ପଣ କଲେ ଏବଂ ଖାରବେଳ କଳିଙ୍ଗ ଜୀନାଙ୍କ ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତିକୁ ଫେରାଇ ଆଣିଥିଲେ।

କଳିଙ୍ଗ ଜୀନା ଋଷଭନ୍ନାଥଙ୍କ ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତି ଥିଲା, ଯାହାକୁ ମହା ପଦ୍ମାନନ୍ଦ ତିନି ଶହ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ କଳିଙ୍ଗ ଠାରୁ ନେଇ ଯାଇଥିଲେ ଏବଂ ଏହାର ପୁନରୁଦ୍ଧାର ଖାରବେଳଙ୍କର ଏକ ବଡ଼ ସଫଳତା ବୋଲି ବିବେଚନା କରାଯାଉଥିଲା। ତାଙ୍କ ତ୍ରୟୋଦଶ ଶାସନ କାଳରେ ଖାରବେଳ କୁମାରୀ ପାହାଡରେ ଜୈନ୍ୟ ଭିକ୍ଷୁମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଅନେକ ଗୁମ୍ଫା ଗୃହ ଖନନ କରିଥିଲେ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଅନୁଦାନ ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲେ।

ଖାରବେଳଙ୍କ ପୃଷ୍ଠପୋଷକତାରେ କଳିଙ୍ଗରେ ଜୈନ୍ୟ ଧର୍ମ ବହୁଗୁଣିତ ହୋଇଥିଲା। ସେ ଅନ୍ୟ ଧାର୍ମିକ ସମ୍ପ୍ରଦାୟ ପ୍ରତି ଉଦାରବାଦୀ ପୃଷ୍ଠପୋଷକତା ବିସ୍ତାର କରିଥିଲେ ଏବଂ ସମସ୍ତ ଧର୍ମର ଉପାସକ ତଥା ସମସ୍ତ ମନ୍ଦିରର ମରାମତି କାର୍ଯ୍ୟ କରି ବହୁ ସୁନାମ ଅର୍ଜନ କରିଥିଲେ। ସେ ଜୈନ୍ୟ ଭିକ୍ଷୁମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଉଦୟଗିରି ଏବଂ ଖଣ୍ଡଗିରିରେ ଗୁମ୍ଫା ମଧ୍ୟ ନିର୍ମାଣ କରିଥିଲେ।ତାଙ୍କର 13 ତମ ଶାସନ ବର୍ଷ ବିଷୟରେ ଅନୁମାନ କରାଯାଏ ଯେ ସେ ତାଙ୍କ ପୁତ୍ରଙ୍କୁ ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ କରାଇଥିଲେ l

କୁଶାଣ, ସାତବାହନ ଏବଂ ମୁରୁଣ୍ଡା :-

ସାତବାହନ ରାଜବଂଶର ଗୌତମ ପୁତ୍ର ସାତକର୍ଣ୍ଣି ସମ୍ଭବତ କଳିଙ୍ଗ ଉପରେ କିଛି ପ୍ରଭାବ ପକାଇଥଲେ।

ସାଧାରଣ ଯୁଗର ପ୍ରଥମ ତିନି ଶତାବ୍ଦୀରେ କୁଶାଣ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ହୁଏତ କଳିଙ୍ଗ କିମ୍ବା ଏହାର କିଛି ଅଂଶରେ ପହଞ୍ଚିଥାଇପାରେ, ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ମାଣିକପାଟାନା (ପୁରୀ) ର ଯୌଗଡ଼, ସିସୁପାଲଗଡ ଏବଂ ଗୁରୁବାଇରେ ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରୁ ମିଳିଥିବା ମୁଦ୍ରାଗୁଡ଼ିକରୁ ଏହା ସ୍ପଷ୍ଟ ହୋଇଛି। ତେଣୁ ସ୍ଥାନୀୟ ଶାସକମାନେ ସମ୍ଭବତ କୁଶାଣ ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରଚାର କରିଥିଲେ | ସିସୁପାଲଗଡ଼ରେ ମିଳିଥିବା ଗୋଟିଏ ମହାରାଜା ରାଜାଧୀରଜା ଧର୍ମଦାମଧରଙ୍କ ମୁଦ୍ରା ଅଛି | ଗୋଟିଏ ପଟେ କୁଶାଣ ମୋଟି ଏବଂ ଅନ୍ୟ ପଟେ ମାନବ ମୁଣ୍ଡ ଅଛି।

ତୃତୀୟ ଶତାବ୍ଦୀରେ ମୁରୁଣ୍ଡା ନାମକ ଏକ ଜନଜାତି ପାଟଳିପୁତ୍ରରୁ ଶାସନ କରିଥିଲେ। ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ଏସିଆରୁ ଆସିଥିବାର ଅନୁମାନ କରାଯାଉଛି। ସେମାନେ କୁଶାଣ ମୁଦ୍ରା ପରି ମୁଦ୍ରା ଜାରି କରୁଥିଲେ।

କିନ୍ତୁ ଏହିଗୁଡିକ ମୁଖ୍ୟତ ସାଂଖିକ ପ୍ରମାଣ ବ୍ୟତୀତ, ଇତିହାସର ଏହି ଅବଧି ଅନ୍ଧକାରରେ l

ଗୁପ୍ତ, ମରାଠା :-

313 ଖ୍ରୀଷ୍ଟପୂର୍ବରେ , କଳିଙ୍ଗ ରାଜକୁମାରୀ, ବୁଦ୍ଧଙ୍କ ଦାନ୍ତରେ ନିଜ କେଶରେ ଲୁଚି ରହି ଶ୍ରୀଲଙ୍କାର ରାଜା ସିରିମେଗାଭାନ୍ନାଙ୍କ ନିକଟରେ ଉପସ୍ଥାପନ କରିଥିବା ବିଷୟରେ ତଥ୍ୟ ମିଳିଛି। କିମ୍ବଦନ୍ତୀ ଅନୁଯାୟୀ ଖେମା ବୁଦ୍ଧଙ୍କ ପାଇରରୁ ଏକ ଦାନ୍ତ ନେଇ ପରେ ଜଣେ ରାଜା ବ୍ରହ୍ମଦତ୍ତଙ୍କୁ ଦେଲେ। ସେ ଦନ୍ତପୁରା ନାମକ ଏକ ସହରରେ ଏକ ମନ୍ଦିର ନିର୍ମାଣ କରିଥିଲେ। ଅନେକ ପିଢ଼ି ପରେ, ଗୁହାସିଭଙ୍କ ଶାସନ କାଳରେ, ଉଜ୍ଜୟିନୀ ରାଜକୁମାର ଦାନ୍ତପୁରାରୁ ରିକ୍ସା ପୂଜା କରିବାକୁ ଆସିଥିଲେ। ସେ ଗୁହାସିଭ, ହେମାମାଲାଙ୍କ ଝିଅଙ୍କୁ ବିବାହ କରିଥିଲେ ଏବଂ ପରେ ତାଙ୍କୁ ଡାଣ୍ଟକୁମାରା (ପ୍ରିନ୍ସ ଟୁଥ) କୁହାଯାଉଥିଲା | ଯେତେବେଳେ ଜଣେ ରାଜା କଳିଙ୍ଗ ଉପରେ ଆକ୍ରମଣ କଲେ, ଦାନ୍ତକୁମାରା ଏବଂ ହେମାମାଲା ଏହାର ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ ରିକ୍ସା ସହିତ ପଳାୟନ କଲେ।

ସମୁଦ୍ରଗୁପ୍ତ :-

ସମୁଦ୍ରଗୁପ୍ତ ଏହି ଅଞ୍ଚଳକୁ ପରାସ୍ତ କରିଥିବାର ଅନୁମାନ କରାଯାଏ l ଯେହେତୁ ତାଙ୍କ ଆହ୍ଲାବାଦ ଲେଖାରେ ଏହାର ଉଲ୍ଲେଖ କରାଯାଇଛି l ପିସ୍ତାପୁର (ବର୍ତ୍ତମାନ- ପିଠାପୁର) କଳିଙ୍ଗର ତତ୍କାଳୀନ ରାଜଧାନୀ ବୋଲି ଅନୁମାନ କରାଯାଏ | ମହାକାନ୍ତ ପଶ୍ଚିମ ଓଡ଼ିଶା ଏବଂ ମଧ୍ୟ ଭାରତର ଅଂଶ ବୋଲି ଅନୁମାନ କରାଯାଏ | କୋଟୁରା ଆଧୁନିକ ଗଞ୍ଜାମ ଜିଲ୍ଲାକୁ ଚିହ୍ନିତ ହୋଇଛି।

ସମୁଦ୍ରଗୁପ୍ତ ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ଦକ୍ଷିଣ କଳିଙ୍ଗଠାରେ ମଥାରସ ନାମକ ଏକ ନୂତନ ରାଜବଂଶ ଉତ୍ପନ୍ନ ହେଲା l ସେମାନଙ୍କର ରାଜ୍ୟ ବୋଧହୁଏ ମହାନାଦୀରୁ ଗୋଦାବରୀ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବ୍ୟାପି ଯାଇଥିଲା।

ଗୁପ୍ତ ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ଶାସକମାନଙ୍କର ଅନ୍ୟ ଏକ ରାଜବଂଶ ପଶ୍ଚିମ ଓଡିଶାରେ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିଲା l ସେମାନଙ୍କୁ ଶରାଭପୁରିଆ ରାଜବଂଶ କୁହାଯାଏ | ଏହି ରାଜବଂଶ ବିଷୟରେ ଅଧିକ ଜଣା ନାହିଁ | ସେମାନଙ୍କ ବିଷୟରେ ଜଣାଶୁଣା ସମସ୍ତ ଜିନିଷ, ତମ୍ବା ପ୍ଲେଟ ଏବଂ ମୁଦ୍ରା ଉପରେ ଥିବା ଲେଖାରୁ ଆସିଥାଏ | ସେମାନେ ହୁଏତ ଅମରାୟକୁଲା ରାଜବଂଶ ଭାବରେ ଜଣାଶୁଣା କିମ୍ବା ନଥିବେ | ଏହି ରାଜବଂଶ ଜଣେ ସରଭାଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିବା ଅନୁମାନ କରାଯାଏ l ଯିଏ ଗୁପ୍ତମାନଙ୍କ ଅଧୀନରେ ଜଣେ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ମୁଖ୍ୟ ହୋଇଥାଇ ପାରନ୍ତି। ସେମାନେ ଆଧୁନିକ ଯୁଗର ରାୟପୁର, ବିଳାସପୁର ଏବଂ କଳାହାଣ୍ଡି ଉପରେ ଶାସନ କରିଥିଲେ।

ଭୌମା-କର ରାଜବଂଶ :-

ଅଷ୍ଟମରୁ ଦଶମ ଶତାବ୍ଦୀ ମଧ୍ୟରେ ପୂର୍ବ ଭାରତର ଓଡିଶାର କିଛି ଭାଗରେ ଶାସନ କରୁଥିବା ଭୌମ-କର ରାଜବଂଶ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ରାଜ୍ୟ ତୋଷାଲା ନାମରେ ଜଣାଶୁଣା। ଅଷ୍ଟମ ଶତାବ୍ଦୀର ଶେଷ ତ୍ରୟ ମାସିକରେ, ଭୌମ-କର ପୂର୍ବ ଶୈଳଦ୍ଭବ ଅଞ୍ଚଳକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିପାରିଥିଲେ। ରାଜବଂଶର ପ୍ରାଥମିକ ଶାସକମାନେ ବୌଦ୍ଧ ଧର୍ମ ଅନୁସରଣ କରିଥିଲେ ଏବଂ ଏହାର ପରବର୍ତ୍ତୀ ଶାସକମାନେ ଶୈବ ଧର୍ମ ଏବଂ ବୈଷ୍ଣବ ଧର୍ମ ଅନୁସରଣ କରିଥିଲେ। ପୂର୍ବ ଭୌମା-କର ରାଜାମାନେ ଉତ୍ତର ତୋଷାଳୀ ଶାସନ କରୁଥିବାବେଳେ ଦକ୍ଷିଣ କାଙ୍ଗୋଡା ଅଞ୍ଚଳକୁ ଶାସନ କରୁଥିବା ଶୈଳଦ୍ଭବ ଶାସନ କରୁଥିବା ଜଣାପଡିଛି ।

ମଧ୍ୟଯୁଗୀୟ ଓଡ଼ିଶା – History of Odisha

ଗଜପତି ସାମ୍ରାଜ୍ୟ :-

ଗତ ପୂର୍ବାଞ୍ଚଳ ଗଙ୍ଗ ରାଜା ଭାନୁଦେବ ଚତୁର୍ଥଙ୍କ ପତନ ପରେ ୧୪୩୫ ମସିହାରେ କପିଳେନ୍ଦ୍ର ଦେବଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଗଜପତି ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରାଯାଇଥିଲା। ଏହି ରାଜବଂଶ ଏକ ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶ ଭାବରେ ମଧ୍ୟ ଜଣାଶୁଣା | ପ୍ରାୟ ୧୪୫୦ ମସିହାରେ କପିଲେନ୍ଦ୍ର ଦେବ ତାଙ୍କର ବଡ଼ପୁଅ ହମିରାଙ୍କୁ ରାଜାମୁଣ୍ଡ୍ରି ଏବଂ କୋଣ୍ଡାଭିଡୁଙ୍କ ରାଜ୍ୟପାଳ ଭାବରେ ନିଯୁକ୍ତି କରିଥିଲେ।

କପିଲେନ୍ଦ୍ର ଦେବଙ୍କ ଶାସନ କାଳରେ ଓଡିଆ କବି ସାରଳା ଦାସ ଓଡିଆ ମହାଭାରତ ଏବଂ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟ ଲେଖିଥିଲେ।

1467 ମସିହାରେ ଯେତେବେଳେ କପିଳେନ୍ଦ୍ର ଦେବଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଥିଲା, ସେତେବେଳେ ତାଙ୍କ ପୁତ୍ରମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସିଂହାସନକୁ ଆରୋହଣ ପାଇଁ ଏକ ଗୃହଯୁଦ୍ଧ ହୋଇଥିଲା। ଶେଷରେ, ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଦେବ 1484 ମସିହାରେ ହାମଭିରାଙ୍କୁ ପରାସ୍ତ କରି ସିଂହାସନ ସୁରକ୍ଷିତ କରିବାରେ ସଫଳ ହୋଇଥିଲେ। କିନ୍ତୁ, ଏହି ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ସାମ୍ରାଜ୍ୟର ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଦକ୍ଷିଣ ଭାଗ ବିଜୟାନଗରର ଶାସକ ସାଲୁଭା ନରସିଂହଙ୍କୁ ହରେଇଥିଲେ | ମୃତ୍ୟୁ ବେଳକୁ ସେ ସାଲୁଭା ନରସିଂହଙ୍କୁ କାବୁ କରି ଏହାର ଅଧିକାଂଶ ଅଞ୍ଚଳ ପୁନରୁଦ୍ଧାର କରିବାରେ ସଫଳ ହୋଇଥିଲେ।

ସେ ୧୪୫୭ ମସିହାରେ ତାଙ୍କ ପୁତ୍ର ପ୍ରତାପରୁଦ୍ର ଦେବଙ୍କୁ ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ କରାଇଥିଲେ। ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ତାଙ୍କୁ ବଙ୍ଗଳାର ଆଲାଉଦ୍ଦିନ ହୁସେନ୍ ଶାହାଙ୍କ ସୈନ୍ୟବାହିନୀକୁ ସାମ୍ନା କରିବାକୁ ପଡିଲା। ତାଙ୍କ ଶାସନ କାଳରେ, ଆଲାଉଦ୍ଦିନ ହୁସେନ୍ ଶାହା 1508 ମସିହାରେ ପୁନର୍ବାର ଆକ୍ରମଣ କରିଥିଲେ, ଏଥର ମୁସଲମାନ ସୈନ୍ୟ ପୁରୀ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯାଇଥିଲେ। 1512 ମସିହାରେ ବିଜୟାନଗର ସାମ୍ରାଜ୍ୟର କୃଷ୍ଣ ଦେବ ରାୟ କଳିଙ୍ଗ ଉପରେ ଆକ୍ରମଣ କରି ଗଜପତି ସାମ୍ରାଜ୍ୟର ସୈନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ପରାସ୍ତ କରିଥିଲେ।

ଗୋବିନ୍ଦ ବିଦ୍ୟାଧର, ଗଜପତି ରାଜା ପ୍ରତାପରୁଦ୍ର ଦେବଙ୍କ ଅଧୀନରେ ଜଣେ ମନ୍ତ୍ରୀ ଥିଲେ। କିନ୍ତୁ, ସେ ତାଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ବିଦ୍ରୋହ କରିଥିଲେ ଏବଂ ପ୍ରତାପରୁଦ୍ର ଦେବଙ୍କ ଦୁଇପୁଅଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରିବା ପରେ 1541 ମସିହାରେ ସିଂହାସନ ଆରୋହଣ କରିବାରେ ସଫଳ ହୋଇଥିଲେ।

ଭୋଇ ରାଜବଂଶ :-

ଭୋଇ ରାଜବଂଶ ଗୋବିନ୍ଦ ବିଦ୍ୟାଧରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ହୋଇଥିଲା ଯିଏ କି ୧୫୪୧ ମସିହାରେ ରକ୍ତାକ୍ତ ପୁଲୱାମା ଆକ୍ରମଣ କରି ସିଂହାସନ ଆରୋହଣ କରିଥିଲେ। ଏହି ରାଜବଂଶ ଅଳ୍ପ ସମୟ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସୀମିତ ଥିଲା ଏବଂ ଏହି ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ରାଜ୍ୟ ପଡୋଶୀ ରାଜ୍ୟମାନଙ୍କ ସହିତ ବିବାଦ ଭିତରକୁ ଆସିଥିଲା ​​ଏବଂ ଗୃହଯୁଦ୍ଧରେ ପରିଣତ ହୋଇଥିଲା | ପ୍ରଥମେ ଗୋବିନ୍ଦା ବିଦ୍ୟାଧରଙ୍କ ଜ୍ୱାଇଁ ଥିବା ରଘୁଭଞ୍ଜ ଛୋଟରାୟ ଜଣେ ବିଦ୍ରୋହୀ ହୋଇଥିଲେ। ଗୋବିନ୍ଦ ତାଙ୍କ ପୁତ୍ର ଚକ୍ରବର୍ତ୍ତୀଙ୍କୁ ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ ରୂପେ ସିଂହାସନ ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲେ , ଯିଏ ଜଣେ ଜନପ୍ରିୟ ଶାସକ ଥିଲେ। 1557 ମସିହାରେ ତାଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ମୁକୁନ୍ଦ ଦେବ ନାମକ ଜଣେ ମନ୍ତ୍ରୀ ତାଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ବିଦ୍ରୋହ କଲେ। ସେ ଶେଷ ଦୁଇ ଭୋଇ ରାଜାଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରି ରଘୁଭଞ୍ଜ ଛୋଟରାୟଙ୍କ ବିଦ୍ରୋହକୁ ଖଣ୍ଡନ କରିଥିଲେ। ଏହା ପରେ ସେ ନିଜକୁ ଓଡିଶାର ଗଜପତି ବୋଲି ଘୋଷଣା କଲେ।

ମୁକୁନ୍ଦ ଦେବ:-

ମୁକୁନ୍ଦ ଦେବ (ମୁକୁନ୍ଦ ହରିଚନ୍ଦନ ନାମରେ ମଧ୍ୟ ଜଣାଶୁଣା) ରକ୍ତାକ୍ତ ପୁଲୱାମା ଆକ୍ରମଣରେ 1559 ମସିହାରେ ସିଂହାସନକୁ ଅଧିକାର କରିଥିଲେ। ମାଦଳା ପାଞ୍ଜି (ମନ୍ଦିର ରେକର୍ଡ) ଅନୁଯାୟୀ ସେ ଜଣେ ଚାଲୁକ୍ୟ ଥିଲେ। ଏହି ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ଓଡିଶା ଅନେକ ଆଭ୍ୟନ୍ତରୀଣ ବିବାଦ ଦେଇ ଗତି କରୁଥିଲା। ମୁକୁନ୍ଦ ଆକବରଙ୍କ ସହ ଏକ ମେଣ୍ଟ କରିଥିଲେ l 1567 ମସିହାରେ ସୁଲେମାନ ତାଙ୍କ ପୁତ୍ର ବାୟାଜିଦ୍ ଖାନ୍ କର୍ଣ୍ଣୀ ଏବଂ ତାଙ୍କର କୁଖ୍ୟାତ ଜେନେରାଲକୁ ଓଡିଶାକୁ ପରାସ୍ତ କରିବାକୁ ପଠାଇଥିଲେ।

ମୁକୁନ୍ଦ ଉତ୍ତରରେ ଥିବା ସୈନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଭେଟିଥିଲେ କିନ୍ତୁ ସୁଲତାନଙ୍କ ପୁଅଙ୍କ ସହ ଏକ ଚୁକ୍ତିନାମା ସ୍ୱାକ୍ଷର କରିବା ପରେ ବିଦ୍ରୋହକୁ ରୋକିବା ପାଇଁ ପ୍ରତ୍ୟାହାର କରିବାକୁ ପଡିଥିଲା। ରାମଚନ୍ଦ୍ର ଭଞ୍ଜଙ୍କ ନେତୃତ୍ୱରେ ବିଦ୍ରୋହୀ ବାହିନୀ ସହିତ ଯୁଦ୍ଧରେ ମୁକୁନ୍ଦ ନିହତ ହୋଇଥିଲେ। ରାମଚନ୍ଦ୍ର ଭଞ୍ଜ ମୁକୁନ୍ଦଙ୍କ ଅଧୀନରେ ଜଣେ ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦୀ ଥିଲେ, ଯିଏ ବିଦ୍ରୋହ କରିଥିଲେ। ସେ ନିଜେ ଏହି ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱରେ ପଡ଼ିଥିଲେ ଏବଂ ବାୟାଜିଦଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ତାଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରାଯାଇଥିଲା। କଳାପାହାଡ଼ ଲୁଣ୍ଠନ କରି ସାରା ରାଜ୍ୟକୁ ବ୍ୟାପି ଯାଇ ଅନେକ ମନ୍ଦିର ଧ୍ୱଂସ କରିଦେଲେ। 1568 ଶେଷ ସୁଦ୍ଧା ଓଡିଶା ସୁଲେମାନ ଖାନ କର୍ଣ୍ଣିଙ୍କ ଅଧୀନରେ ଥିଲା।

ଏହି ସମୟ ମଧ୍ୟରେ, ଜେନେରାଲଙ୍କ ପୁତ୍ର ତଥା ମୁକୁନ୍ଦଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କାରାଗାରରେ ଥିବା ରାମଚନ୍ଦ୍ର ଦେବ ପ୍ରଥମେ କାରାଗାରରୁ ଖସି ବିଶାଖାପାଟଣା ପଳାଇଥିଲେ।1568 1568 ଓଡ଼ିଶାର ଇତିହାସରେ ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ତାରିଖ ଭାବେ ବିବେଚନା କରାଯାଏ l କାରଣ ମୁକୁନ୍ଦ ଦେବଙ୍କୁ ଓଡ଼ିଶାର ଶେଷ ସ୍ୱାଧୀନ ଶାସକ ଭାବେ ବିବେଚନା କରାଯାଏ | 1568 ପରେ, ଏହି ଅଞ୍ଚଳର ସ୍ଥିରତା ହ୍ରାସ ଘଟିଥିଲା ​​| ଓଡିଶା ଆଉ ଏକ ସ୍ୱାଧୀନ ରାଜ୍ୟ ଭାବେ ରହିଲା ନାହିଁ। ପରେ 1920 ରେ ଓଡିଆ ନାଟ୍ୟକାର ଅଶ୍ୱିନୀ କୁମାର ଘୋଷ କଳାପାହାଡ଼ଙ୍କ ଶୋଷଣ ଏବଂ ମୁକୁନ୍ଦ ଦେବଙ୍କ ଦୁଃଖଦ ମୃତ୍ୟୁ ଉପରେ ଆଧାର କରି କଳାପାହାଡ ନାମକ ଏକ ନାଟକ ଲେଖିଥିଲେ। ଏହି ନାଟକଟି ଓଡିଆ ସାହିତ୍ୟର ସବୁଠାରୁ ବଡ ଦୁଃଖଦ ଘଟଣା ବୋଲି ବିବେଚନା କରାଯାଏ l

ବଙ୍ଗଳା (କର୍ଣ୍ଣି) ଶାସନ:-

1568 ମସିହାରେ ଓଡ଼ିଶାରେ ବଙ୍ଗଳା ସୁଲତାନର ଶାସକ ଥିବା କର୍ଣ୍ଣି ରାଜବଂଶର ସୁଲତାନ ସୁଲେମାନ ଖାନ କର୍ଣ୍ଣିଙ୍କ ଅଧୀନରେ ଆସିଥିଲା। ସୁଲତାନ ପ୍ରୀତିପାସର ଇସମାଇଲ ଖାନ ଲୋଦିଙ୍କୁ ଓଡ଼ିଶାର ରାଜ୍ୟପାଳ ଭାବରେ ନିଯୁକ୍ତ କରିଥିଲେ।

ଆଧୁନିକ ବାଲେଶ୍ଵରରେ ଘଟିଥିବା ଟୁକାରୋଇ ଯୁଦ୍ଧରେ ଦଉଡ ଖାନ କର୍ଣ୍ଣୀ ପରାସ୍ତ ହୋଇ ଓଡ଼ିଶାରେ ଗଭୀରକୁ ଫେରି ଆସିଥିଲେ। ଏହି ଯୁଦ୍ଧ କଟକ୍ ଚୁକ୍ତିରେ ପରିଣତ ହୋଇଥିଲା ଯେଉଁଥିରେ ଡାଉଡ୍ କେବଳ ଓଡ଼ିଶାକୁ ବଜାୟ ରଖି ସମଗ୍ର ବଙ୍ଗଳା ଏବଂ ବିହାରକୁ ମିଶାଇ ରଖିଥିଲେ। 80 ବର୍ଷ ବୟସରେ ମୃତ୍ୟୁବରଣ କରିଥିବା ମୁନିମ ଖାନ (ବଙ୍ଗଳା ଏବଂ ବିହାରର ରାଜ୍ୟପାଳ) ଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ଏହି ଚୁକ୍ତି ବିଫଳ ହେଲା। ଦଉଡ ଏହାର ସୁଯୋଗ ନେଇ ବଙ୍ଗଳା ଉପରେ ଆକ୍ରମଣ କରିଥିଲେ। ଏହାଦ୍ୱାରା ୧୫୬୭ ମସିହାରେ ରାଜମହଲ ଯୁଦ୍ଧ ହୋଇଥିଲା, ଯେଉଁଠାରେ ଦଉଡ ପରାସ୍ତ ହୋଇଥିଲେ ଏବଂ ମୃତ୍ୟୁଦଣ୍ଡ ପାଇଥିଲେ।

ମୋଗଲ ଶାସନ:-

୧୫୯୦ ମସିହାରେ, ଦାଉଡର ଜଣେ ଅଧିକାରୀ କୁଟଲୁ ଖାନ ଲୋହାନି ନିଜକୁ ସ୍ୱାଧୀନ ଘୋଷଣା କରିଥିଲେ ଏବଂ “କୁଟଲୁ ଶାହା” ଆଖ୍ୟା ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ। ବିହାରର ମୋଗଲ ଗଭର୍ଣ୍ଣର ଥିବା ରାଜା ମାନ ସିଂ ତାଙ୍କ ବିରୋଧରେ ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ। ମାନ ସିଂଙ୍କୁ ସାମ୍ନା କରିବା ପୂର୍ବରୁ କୁଟଲୁ ଶାହାଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଥିଲା। କୁଟଲୁ ଖାନଙ୍କ ପୁଅ ନାସିର ଖାନ, ସାମାନ୍ୟ ପ୍ରତିରୋଧ ପରେ, ମୋଗଲ ସାର୍ବଭୌମତ୍ୱ ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ ଏବଂ 15 ଅଗଷ୍ଟ 1590 ରେ ମାନ ସିଂଙ୍କୁ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଅର୍ପଣ କରିଥିଲେ। ନାସିର ଖାନ ସେତେବେଳେ ଓଡିଶାର ରାଜ୍ୟପାଳ ଭାବରେ ନିଯୁକ୍ତ ହୋଇଥିଲେ ଏବଂ ପୁରୀ ଅଞ୍ଚଳକୁ ଏକ ଚୁକ୍ତିନାମା ସ୍ୱାକ୍ଷର କରିଥିଲେ।

ନାସିର ଖାନ ଦୁଇ ବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୋଗଲ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ପ୍ରତି ବିଶ୍ୱସ୍ତ ରହିଲେ କିନ୍ତୁ ଏହା ପରେ ସେ ପୁରୀର ଜଗନ୍ନାଥ ମନ୍ଦିରକୁ ଅବରୋଧ କରି ତାଙ୍କ ଚୁକ୍ତିନାମାର ସର୍ତ୍ତ ଉଲ୍ଲଂଘନ କଲେ। ମାନ ସିଂ ନାସିର ଖାନଙ୍କୁ ଆକ୍ରମଣ କରିଥିଲେ ଏବଂ ଆଜିର ମେଦିନାପୁର ସହର ନିକଟରେ ହୋଇଥିବା ଯୁଦ୍ଧରେ 18 ଏପ୍ରିଲ 1592 ରେ ନିର୍ଣ୍ଣାୟକ ଭାବରେ ତାଙ୍କୁ ପରାସ୍ତ କରିଥିଲେ। ୧୫୯୩ ସୁଦ୍ଧା ଓଡିଶା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ମୋଗଲ ସାମ୍ରାଜ୍ୟକୁ ଯାଇଥିଲା ଏବଂ ବଙ୍ଗଳା ସୁବହର ଏକ ଅଂଶ ଥିଲା l ମୋଗଲ ସମ୍ରାଟଙ୍କ ତାଲିକା

ଆକବରଙ୍କ ଶାସନ:-

ଖୋର୍ଦ୍ଧା ରାଜା ରାଜା ରାମଚନ୍ଦ୍ର ଦେବ ଆକବରଙ୍କ ଅଧିକାରକୁ ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ। ଆକବର ମୁଖ୍ୟତଃ ସ୍ଥାନୀୟ ମୁଖିଆଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟରେ ହସ୍ତକ୍ଷେପ ନକରିବା ନୀତି ଅନୁସରଣ କରିଥିଲେ। ଆକବର ପରେ ତାଙ୍କ ପୁଅ ଜାହାଙ୍ଗୀର କ୍ଷମତାକୁ ଆସିଲେ, ଯିଏ ଏକ ଭିନ୍ନ ନୀତି ଅନୁସରଣ କରିଥିଲେ। ତାଙ୍କ ଅଧୀନରେ ଓଡିଶା ଏକ ଅଲଗା ସୁବାରେ ପରିଣତ ହେଲା ଏବଂ ମୋଗଲ ସମ୍ରାଟଙ୍କ ନାମରେ ଶାସନ କରୁଥିବା ସୁବାହଦାର ନାମକ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ରାଜ୍ୟପାଳ ହୋଇଥିଲେ।

ଜାହାଙ୍ଗୀରଙ୍କ ଶାସନ:-

1606 ମସିହାରେ କ୍ୱାସିମ ଖାନ ଓଡିଶାର ରାଜ୍ୟପାଳ ଭାବରେ ନିଯୁକ୍ତ ହୋଇଥିଲେ। ଏହି ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ଖୋର୍ଦ୍ଧା ରାଜା ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଦେବଙ୍କୁ କେଶୋ ଦାସଙ୍କ ନେତୃତ୍ୱରେ ମୋଗଲ ସୈନ୍ୟମାନେ ଆକ୍ରମଣ କରିଥିଲେ। ତାଙ୍କ ଆକ୍ରମଣରେ ସେ ପରାସ୍ତ ହୋଇଥିଲେ ଏବଂ ଶାନ୍ତି କିଣିବା ପାଇଁ ତାଙ୍କ ଭଉଣୀ ଏବଂ ଝିଅକୁ ଯୌତୁକ ସହିତ ଉତ୍ସର୍ଗ କରିବାକୁ ପଡିଲା।

1611 ମସିହାରେ, ତୋଡର ମଲଙ୍କ ପୁତ୍ର କଲ୍ୟାଣ ମଲ ଓଡିଶାର ରାଜ୍ୟପାଳ ହେବାକୁ ଆସିଥିଲେ। କଲ୍ୟାଣ ମଲ ମଧ୍ୟ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଦେବଙ୍କୁ ଆକ୍ରମଣ କରି ପରାସ୍ତ କରିଥିଲେ, ଯିଏକି ତାଙ୍କ ଝିଅକୁ ମୋଗଲ ହରେମକୁ ପଠାଇବାକୁ ପଡୁଥିଲା। 1617 ମସିହାରେ କଲ୍ୟାଣଙ୍କୁ କୋର୍ଟକୁ ଡକାଯାଇଥିଲା।

1617 ମସିହାରେ ମୁକରାମ ଖାନ ଓଡିଶାର ରାଜ୍ୟପାଳ ହୋଇଥିଲେ। ସେ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଦେବଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଆକ୍ରମଣ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଥିଲେ। କିନ୍ତୁ, ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଦେବ ଖୋର୍ଦ୍ଧାଠାରୁ ପଳାୟନ କଲେ | 1621 ମସିହାରେ ଅହମ୍ମଦ ବେଗଙ୍କୁ ଓଡିଶାର ରାଜ୍ୟପାଳ କରାଯାଇଥିଲା। ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଦେବ 1622 ମସିହାରେ ନିର୍ବାସନରେ ମୃତ୍ୟୁ ବରଣ କରିଥିଲେ ଏବଂ ତାଙ୍କ ପୁତ୍ର ନରସିଂହ ଦେବ ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ ହୋଇଥିଲେ। ମାଦଳା ପଞ୍ଜି (ମନ୍ଦିର ଇତିହାସ) ଅନୁଯାୟୀ ରାଜକୁମାର ଶାହାଜାହାନ 1623 ମସିହାରେ ଓଡିଶା ଗସ୍ତ କରିଥିଲେ, ଯାହା ତାଙ୍କ ବିଦ୍ରୋହର ଠିକ୍ ପରେ ହୋଇଥିଲା। ଅହମ୍ମଦ ବେଗ 1628 ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ରାଜ୍ୟପାଳ ରହିଲେ।

ଶାହଜାହାନଙ୍କ ଶାସନ:-

1628 ମସିହାରେ ଶାହା ଜାହାନ ମୋଗଲ ସମ୍ରାଟ ହୋଇଥିଲେ ଏବଂ ମହମ୍ମଦ ଖାନ ଓଡିଶାର ରାଜ୍ୟପାଳ ଭାବରେ ନିଯୁକ୍ତ ହୋଇଥିଲେ। ସେ ଗୋଲକୋଣ୍ଡା ରାଜ୍ୟରେ ନିଜର ପ୍ରଭାବକୁ ବିସ୍ତାର କରିଥିଲେ | 1632 ମସିହାରେ, ତାଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରାଯାଇଥିଲା | 1639 ରୁ 1660 ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଶାହା ଜାହାନଙ୍କୁ ବଙ୍ଗଳାର ସୁବେଦାର ଭାବରେ ନିଯୁକ୍ତ କରାଯାଇଥିଲା। ଶାହ ଜାହାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଆକବରଙ୍କ ପନ୍ଦରଟିରେ ଯୋଡି ହୋଇଥିବା ଓଡ଼ିଶା ପ୍ରଥମ ସୁବା (ସାମ୍ରାଜ୍ୟର ଶୀର୍ଷ ସ୍ତରୀୟ ପ୍ରଦେଶ) ଥିଲା | ଏଥିରେ କଟକ ଥିଲା ଏବଂ ବିହାର, ବଙ୍ଗଳା ଏବଂ ଗୋଲକୋଣ୍ଡା ସୁବା ସହିତ ଅବଶିଷ୍ଟ ସ୍ୱାଧୀନ ତଥା ଉପନଦୀ ମୁଖ୍ୟ ଭାବରେ ସୀମାବଦ୍ଧ ଥିଲା। ୧୬୪୭ ମସିହାରେ, ନରସିଂହ ଦେବଙ୍କ ଫତେହ ଖାନ ନାମକ ଜଣେ ମୋଗଲ ଜେନେରାଲ ଦ୍ଵାରା ମୁଣ୍ଡ କାଟି ଦିଆଯାଇଥିଲା।

ଔରଙ୍ଗଜେବଙ୍କ ଅଧୀନରେ:-

୧୬୫୮ ମସିହାରେ ଶାହା ଜାହାନ ଅସୁସ୍ଥ ହୋଇ ଦାରା ସିକହୋଙ୍କୁ ରାଜକୀୟ ରେଜିଣ୍ଟ୍ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କଲେ | ଏହା ଉତ୍ତରାଧିକାର ଯୁଦ୍ଧର କାରଣ ହୋଇଥିଲା , ଯେଉଁଥିରେ ୧୬୬୯ ମସିହାରେ ଔରଙ୍ଗଜେବ ବିଜୟୀ ହୋଇଥିଲେ। ସେ ନିଜ ପିତାଙ୍କୁ କାରାଗାରରେ ରଖିଥିଲେ, ଯିଏକି ପରେ ୧୬୬୬ ମସିହାରେ ମୃତ୍ୟୁବରଣ କରିଥିଲେ। ମୋଗଲ ସାମ୍ରାଜ୍ୟର ଏହି ଅସ୍ଥିରତା ସମୟରେ ଓଡିଶାର ଅନେକ ମୁଖିଆ ନିଜକୁ ସ୍ୱାଧୀନତା ଘୋଷଣା କରିଥିଲେ। ଖାନ-ଇ-ଦୁରାନ୍ ଔରଙ୍ଗଜେବଙ୍କ ଅଧୀନରେ ରାଜ୍ୟପାଳ ଭାବରେ ନିଯୁକ୍ତ ହୋଇଥିଲେ ଏବଂ ତାଙ୍କ ଶାସନ 1660 ରୁ 1667 ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ହୋଇଥିଲା। ଏହି ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ସେ ଅନେକ ବିଦ୍ରୋହୀ ମୁଖିଆଙ୍କୁ ଚୂର୍ଣ୍ଣ କରି ଖୁରଦାର ତତ୍କାଳୀନ ରାଜା ମୁକୁନ୍ଦ ଦେବଙ୍କୁ ବଶୀଭୂତ କରିଥିଲେ।

ମୁର୍ସିଦ କୁଲି ଖାନଙ୍କ ଅଧୀନରେ :-

1707 ମସିହାରେ, ଔରଙ୍ଗଜେବଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଥିଲା ଏବଂ ଓଡିଶା ଉପରେ ମୋଗଲମାନଙ୍କ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ଦୁର୍ବଳ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା। 1714 ମସିହାରେ ମୁର୍ସିଦ କୁଲି ଖାନଙ୍କୁ ଓଡିଶାର ରାଜ୍ୟପାଳ କରାଯାଇଥିଲା। 1717 ମସିହାରେ ତାଙ୍କୁ ବଙ୍ଗଳାର ନବାବ ମଧ୍ୟ କରାଯାଇଥିଲା। ସେ ମୋଗଲ ସମ୍ରାଟଙ୍କ ନିକଟରେ ଶପଥ କରିଥିଲେ କିନ୍ତୁ ସେ ସମସ୍ତ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଜଣେ ସ୍ୱାଧୀନ ଶାସକ ଥିଲେ। ରାଜସ୍ୱ ବୃଦ୍ଧି ଏବଂ ଅନେକ ନୂତନ ଜାଗିର ସୃଷ୍ଟି କରିବାକୁ ସେ ଅନେକ ପଦକ୍ଷେପ ନେଇଥିଲେ | 1727 ମସିହାରେ ତାଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁରେ, ତାଙ୍କ ପୁତୁରା ଶୁଜା-ଉଦ-ଦିନ୍ ବଙ୍ଗଳାର ନବାବ ହୋଇଥିଲେ। ଏହାପୂର୍ବରୁ ସେ ଓଡିଶାରେ ମୁର୍ସିଦଙ୍କ ଡେପୁଟି ଥିଲେ। ତାଙ୍କ ସମୟରେ ପଡୋଶୀ ରାଜ୍ୟଗୁଡିକ ପାଇଁ ଅନେକ ଜମି ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଇଥିଲା।

ଶୁଜା-ଉଦ-ଦିନ୍ ଙ୍କ ଅଧୀନରେ:-

1727 ମସିହାରେ, ଶୁଜା-ଉଦ-ଦିନ୍ ଙ୍କ ପୁତ୍ର ତାକି ଖାନଙ୍କୁ ରାଜ୍ୟପାଳ କରାଯାଇଥିଲା। ସେ ରାମଚନ୍ଦ୍ର ଦେବ ଦ୍ୱିତୀୟଙ୍କ ସହ ଯୁଦ୍ଧରେ ଲିପ୍ତ ଥିଲେ। ରାମଚନ୍ଦ୍ର ଦେବ ଦ୍ୱିତୀୟ ବନ୍ଦୀ ହୋଇ ଶେଷରେ ଇସଲାମ ଧର୍ମ ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ। ରାମଚନ୍ଦ୍ର ଦେବ ଦ୍ୱିତୀୟ ଥର କାର ପର୍ବ ଦେଖିବା ପାଇଁ ପୁରୀ ପରିଦର୍ଶନ କରିଥିଲେ। ଖୋର୍ଦ୍ଧା ଉପରେ ଏହି ଉନ୍ନତି ଦ୍ୱାରା ତାକି ଖାନ ଅସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇଥିଲେ ଏବଂ ରାମଚନ୍ଦ୍ର ଦେବ ଦ୍ୱିତୀୟ ପଳାୟନ କରିଥିଲେ। ରାମଚନ୍ଦ୍ର ଦେବଙ୍କ ପୁତ୍ର ଭାଗୀରଥୀ କୁମାରଙ୍କୁ ତାକି ଖାନ ରାଜା ଘୋଷିତ କରିଥିଲେ। 1734 ମସିହାରେ ତାକି ଖାନଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଥିଲା। ତାଙ୍କ ଶାସନ କାଳରେ ଓଡିଶାରେ ଅନେକ ଇସଲାମ ସ୍ମାରକୀ ନିର୍ମାଣ କରାଯାଇଥିଲା।

ତାଙ୍କ ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ ମୁର୍ସିଦ କୁଲି ଖାନ ଦ୍ୱିତୀୟ (ଛଦ୍ମନାମ – ରୁସ୍ତମ ଜଙ୍ଗ), ଶୁଜା-ଉଦ-ଦିନ୍‌ର ନାଏବ ନାଜିମ (ଡେପୁଟି ଗଭର୍ଣ୍ଣର) ଏବଂ ତାଙ୍କ ପୁତୁରା ପୁରୀରେ ପୂଜାପାଠ କରିବାକୁ ଅନୁମତି ଦେଇଥିଲେ ଏବଂ ସେ ତାଙ୍କ ଝିଅକୁ ରାମଚନ୍ଦ୍ର ଦେବ ଦ୍ୱିତୀୟଙ୍କ ସହିତ ବିବାହ କରାଇଥିବା ଘଟଣାର ତଥ୍ୟ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଇତିହାସରୁ ମିଳିଥାଏ | ସେ 1736 ମସିହାରେ ଖୁରଦାର ରାଜା ଭାବରେ ପଦ୍ମନାଭ ଦେବଙ୍କୁ ସ୍ଥାପନ କରିଥିଲେ l କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ସ୍ଥାନରେ 1739 ରେ ରାମଚନ୍ଦ୍ର ଦେବଙ୍କ ପୁତ୍ର ବିରାକେସରୀ ଦେବଙ୍କ ଦ୍ଵାରା 1739 ମସିହାରେ ଶୁଜା-ଉଦ-ଦିନ୍ ଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଥିଲା। ଅଲିଭାର୍ଡି ଖାନଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଗିରିଆ ଯୁଦ୍ଧରେ ସରଫରାଜ ଖାନ ପରାସ୍ତ ହୋଇ ହତ୍ୟା ହୋଇଥିଲେ। ରୁସ୍ତମ ଜଙ୍ଗ ଅଲିଭଦ୍ରୀ ଖାନଙ୍କ ବିପକ୍ଷରେ ମାର୍ଚ୍ଚ କରିଥିଲେ କିନ୍ତୁ ସେ ପରାସ୍ତ ହୋଇଥିଲେ। ଅଲିଭଦ୍ରୀ ଖାନ ଜଣେ ଲୋକପ୍ରିୟ ଶାସକ ନଥିଲେ।

ମରାଠାମାନେ ରୁସ୍ତମ୍ ଜଙ୍ଗ ଏବଂ ତାଙ୍କ ସହଯୋଗୀଙ୍କ ଦ୍ଵାରା 1742 ରୁ ଅଲିଭଦ୍ରୀ ଖାନଙ୍କ ଅଞ୍ଚଳ ଉପରେ ଆକ୍ରମଣ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ। ଏହି ଆକ୍ରମଣଗୁଡିକ ଶୀଘ୍ର ହିଟ୍ ଏବଂ ରଣ କୌଶଳର ବ୍ୟବହାର କରିଥିଲେ ​​ଏବଂ ଏହାକୁ ବାର୍ଗିସ୍ କୁହାଯାଉଥିଲା | ଅଲିଭଦ୍ରୀ ଖାନ ଏହି ଆକ୍ରମଣକୁ ଯାଞ୍ଚ କରିବାରେ ଅସମର୍ଥ ହୋଇ 1751 ମସିହାରେ ଓଡ଼ିଶାକୁ ରାଘୋଜି ବନ୍ସେଲଙ୍କୁ ଦେଇଥିଲେ।

ଏହି ଅବଧିରେ, ଜଗନ୍ନାଥ ଏବଂ ଅନ୍ୟ ଦେବତାମାନଙ୍କର ମୂର୍ତ୍ତିଗୁଡ଼ିକୁ ମନ୍ଦିରରୁ ଅନେକ ଥର ହଟାଇ ଦିଆଯାଇଥିଲା ଏବଂ ସେମାନଙ୍କୁ ରକ୍ଷା କରିବା ପାଇଁ ଲୁଚାଯାଇଥିଲା l

ମରାଠା ନିୟମ :-

1751 ମସିହାରେ, ମରାଠାମାନେ ଓଡ଼ିଶାର ପ୍ରଶାସନକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିଥିଲେ। ସୁବର୍ଣ୍ଣରେଖା ନଦୀ ବଙ୍ଗଳା ଏବଂ ମରାଠା ନିୟନ୍ତ୍ରିତ ଓଡିଶା ମଧ୍ୟରେ ସୀମା ଭାବରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥିଲା।

ମରାଠାମାନେ ତୀର୍ଥସ୍ଥାନ ଭାବରେ ଓଡ଼ିଶାର ପ୍ରୋଫାଇଲକୁ ଉନ୍ନତ କରିଥିଲେ l ବିଶେଷକରି ଜଗନ୍ନାଥ ମନ୍ଦିରକୁ ଯେଉଁଠାରେ ରକ୍ଷଣାବେକ୍ଷଣ ଏବଂ ମରାମତି ଦୃଢ଼ ଭାବରେ ଉତ୍ସାହିତ କରାଯାଇଥିଲା | ଧାର୍ମିକ ସ୍ଥାନଗୁଡିକୁ ସମର୍ଥନ କରିବାକୁ ସେମାନେ ଅତିରିକ୍ତ ଧ୍ୟାନ ଦେଇଥିଲେ | ମରାଠାମାନେ ପୁରୀରେ ସେମାନଙ୍କ ଆୟ ପାଇଁ ତୀର୍ଥଯାତ୍ରୀ ଟିକସ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିଥିଲେ l ମରାଠାମାନେ ରାସ୍ତା ନିର୍ମାଣ, ଘର ନିର୍ମାଣରେ ବିସ୍ତାର କରିଥିଲେ ଏବଂ ଏକ ଡାକ ସେବା ସହିତ ପରୀକ୍ଷଣ ମଧ୍ୟ କରିଥିଲେ | ତେବେ ମରାଠା ଅଧୀନରେ ଥିବା ଓଡ଼ିଶାରେ ବାହ୍ୟ ବାଣିଜ୍ୟ ହ୍ରାସ ପାଇଛି। ବଙ୍ଗଳା ଅଞ୍ଚଳରେ ବ୍ରିଟିଶ ଶକ୍ତି ବୃଦ୍ଧି ଏବଂ ବଙ୍ଗୋପସାଗରରେ ସାମୁଦ୍ରିକ ବାଣିଜ୍ୟ ଉପରେ , ଶସ୍ୟ ଏବଂ ଦ୍ରବ୍ୟର ରପ୍ତାନି ସ୍ଥାନୀୟ ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ତୀବ୍ର ହ୍ରାସ ପାଇଛି।

ମରାଠାଙ୍କ ଶାସନରେ ସାହିତ୍ୟ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଲା | ଏହା ସ୍ଥାନୀୟ ମୁଖ୍ୟ ତଥା ଅନ୍ୟ ମରାଠା ଶାସକଙ୍କ ପୃଷ୍ଠପୋଷକତା ହେତୁ ହୋଇଥିଲା। ଉଭୟ ଗଦ୍ୟ , କବିତା ଏବଂ ପଦ୍ମ ସାହିତ୍ୟ ଏହି ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ମହତ୍ଵ ପୂର୍ଣ୍ଣ ପଥ ସୃଷ୍ଟି କରିଥିଲା।

ବାଣିଜ୍ୟ ପାଇଁ ଓଡ଼ିଶାର ରଣନୀତିକ ସ୍ଥିତି ବ୍ରିଟେନ ଦ୍ୱାରା ବେଙ୍ଗଲ ଯାଇଥିଲା କାରଣ ଏହା ବ୍ରିଟିଶ ଅଧୀନରେ ଥିବା ବଙ୍ଗଳା ଏବଂ ମାଡ୍ରାସ ମଧ୍ୟରେ ଅବସ୍ଥିତ ଥିଲା। 1803 ମସିହାରେ, ଦ୍ୱିତୀୟ ଆଙ୍ଗ୍ଲୋ-ମରାଠା ଯୁଦ୍ଧ ସମୟରେ ବ୍ରିଟିଶମାନେ ଏହି ଅଞ୍ଚଳକୁ ପରାସ୍ତ କରିଥିଲେ, ଯେତେବେଳେ ଅଧିକାଂଶ ମରାଠା ସୈନ୍ୟ ଅନ୍ୟତ୍ର ନିୟୋଜିତ ହୋଇଥିଲେ।

ଉପନିବେଶ ଯୁଗ

1600-1803:-

ପର୍ତ୍ତୁଗୀଜ୍ ମାନେ ପ୍ରଥମ ଇଉରୋପୀୟ ଭାବେ ଓଡିଶାରେ କାରଖାନା ନିର୍ମାଣ କରିଥିଲେ। ପୁରୀ ଜିଲ୍ଲାର ପିପିଲିରେ ସେମାନଙ୍କର ଏକ ବସ୍ତି ଥିଲା। ବ୍ରିଟିଶମାନେ ହରିହରପୁରରେ (ଆଧୁନିକ ଜଗତସିଂହପୁର) ମୋଗଲ ପ୍ରଶାସକଙ୍କ ଅନୁମତି କ୍ରମେ 1633 ମସିହାରେ କପା ସାମଗ୍ରୀର ବାଣିଜ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ ଏକ ବସତି ସ୍ଥାପନ କରିଥିଲେ। କିନ୍ତୁ କଠିନ ଜଳବାୟୁ , ପର୍ତ୍ତୁଗୀଜ୍ ଏବଂ ଆରାକାନେସେ ପିରେଟ୍ସ କାରଣରୁ ଏହା ଅଧିକ ସମୟ ରକ୍ଷଣାବେକ୍ଷଣ ହୋଇପାରିଲା ନାହିଁ | ୧୭୬୫ ମସିହାରେ ଲର୍ଡ କ୍ଲିଭ ବଙ୍ଗଳା, ବିହାର ଏବଂ ଓଡିଶାର ଦିୱାନୀକୁ ମୋଗଲ ସମ୍ରାଟ ଶାହ ଆଲାମ ଦ୍ୱିତୀୟଙ୍କଠାରୁ ଅର୍ଜନ କରିଥିଲେ | କିନ୍ତୁ, କେବଳ ମେଦିନାପୁର ଜିଲ୍ଲା ଓଡିଶା ଦ୍ୱାରା ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଥିଲା l କାରଣ ଏହାର ବାକି ମରାଠାକୁ ଯାଇଥିଲା। ତାଙ୍କର ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ ୱାରେନ୍ ହାଷ୍ଟିଙ୍ଗସ୍ ମଧ୍ୟ ମରାଠାଙ୍କ ସହ ଆଲୋଚନା କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଥିଲେ।

1803–1900:-

ରାଷ୍ଟ୍ରପତିଙ୍କ କର୍ଣ୍ଣେଲ ହାରକୋର୍ଟ 3 ଅଗଷ୍ଟ 1803 ରେ ଉତ୍ତର ସିର୍କାସ୍ ରୁ ଆସି 25 ଅଗଷ୍ଟରେ ଓଡ଼ିଶାରେ ଅବତରଣ କରିଥିଲେ। ସେ ସେପ୍ଟେମ୍ବରରେ 5000 ପୁରୁଷଙ୍କ ସହ ଗଞ୍ଜାମରୁ ମରାଠାମାନଙ୍କୁ ଏହି ଅଞ୍ଚଳରୁ ବାହାର କରିବାକୁ ଯାଇଥିଲେ। 18 ସେପ୍ଟେମ୍ବରରେ ହାରକର୍ଟ ପୁରୀକୁ ନିଜ ନିୟନ୍ତ୍ରଣକୁ ନେଇଥିଲେ | ସେପ୍ଟେମ୍ବର 21 ରେ, ଦ୍ଵିତୀୟ ଫୋର୍ସ ବାଲେଶ୍ଵରରେ ଅବତରଣ କରିଥିଲା ​​ଏବଂ ଏହି ଅଞ୍ଚଳକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିବା ପରେ ଦୁର୍ଗର ଅବରୋଧରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ ଏହି ଫୋର୍ସ କୁ କଟକକୁ ପଠାଯାଇଥିଲା। 14 ଅକ୍ଟୋବରରେ, ବାରବାଟୀ ଦୁର୍ଗ ଉପରେ ଆକ୍ରମଣ ହୋଇ କାବୁ କରାଯାଇଥିଲା।

1 ଡିସେମ୍ବର 1803 ରେ, ନାଗପୁରର ରାଘୋଜି ଦ୍ୱିତୀୟ ଭୋନ୍ସଲେ ଲାସୱାରୀ ଯୁଦ୍ଧ ପରେ ବ୍ରିଟିଶ ଇଷ୍ଟ ଇଣ୍ଡିଆ କମ୍ପାନୀ ସହିତ ଓଡ଼ିଶାରେ ଦେଓଗାଓନ୍ (ଦେଓଗାର୍) ଚୁକ୍ତିନାମା ସ୍ୱାକ୍ଷର କରିଥିଲେ ଏବଂ କଟକ ପ୍ରଦେଶକୁ ତ୍ୟାଗ କରିଥିଲେ (ଯେଉଁଥିରେ ଉପକୂଳବର୍ତ୍ତୀ ମୋଗଲବନ୍ଦୀ ସମତଳ, ଗରଜତ୍ ରାଜକୁମାର ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ ଥିଲା) ପଶ୍ଚିମ ଓଡ଼ିଶାର ରାଜ୍ୟ, ବାଲେଶ୍ଵର ବନ୍ଦର ଏବଂ ପଶ୍ଚିମବଙ୍ଗର ମେଦିନାପୁର ଜିଲ୍ଲାର କିଛି ଅଂଶ)। ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ବ୍ରିଟିଶ୍ ଦ୍ୱାରା ବଙ୍ଗଳା ପ୍ରେସିଡେନ୍ସିର 1912 ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କଟକ ଠାରେ ଏହାର ପ୍ରଶାସନିକ ଆସନ ସହିତ ଏକ ବିଭାଗ ଭାବରେ ପରିଚାଳିତ ହୋଇଥିଲା।

ଜୟକୃଷ୍ଣ ରାଜଗୁରୁ ମହାପାତ୍ର (ଭାରତୀୟ ଜନସାଧାରଣଙ୍କୁ ଜୟ ରାଜଗୁରୁ ଭାବରେ ଜଣାଶୁଣା) ମୁକୁନ୍ଦ ଦେବ ଦ୍ୱିତୀୟ (ଯିଏ ସେତେବେଳେ ମଧ୍ୟ ନାବାଳକ ଥିଲେ) ର ରାଜକୀୟ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ପାଇକ ଯୋଦ୍ଧାମାନଙ୍କର ଏକ ସୈନ୍ୟବାହିନୀ ସଂଗ୍ରହ କରି 1804 ମସିହାରେ ପୂର୍ବ ଭାରତ କମ୍ପାନୀ ବିରୁଦ୍ଧରେ ବିଦ୍ରୋହର ନେତୃତ୍ୱ ନେଇଥିଲେ l ଯାହାକି ଓଡ଼ିଶାରେ ବ୍ରିଟିଶ ଶାସନ ବିରୁଦ୍ଧରେ ପ୍ରଥମ ବିଦ୍ରୋହ ଥିଲା। ତେବେ ରାଷ୍ଟ୍ରପତିଙ୍କ ସୈନ୍ୟବାହିନୀ ସ୍ଥାନୀୟ ମୁଖିଆଙ୍କ ସହାୟତାରେ ଶେଷରେ ଏହି ବିଦ୍ରୋହକୁ ଦମନ କରିବାରେ ସକ୍ଷମ ହୋଇଥିଲେ ଏବଂ ଉଭୟ ଜୟ ରାଜଗୁରୁ ଏବଂ ରାଜାଙ୍କୁ କାବୁ କରାଯାଇଥିଲା। 6 ଡିସେମ୍ବର 1806 ରେ, ଜୟ ରାଜଗୁରୁଙ୍କୁ ମେଦିନାପୁରରେ ମୃତ୍ୟୁଦଣ୍ଡ ଦିଆଯାଇଥିଲା।

1817 ମସିହାରେ ବ୍ରିଟିଶମାନଙ୍କୁ ପାଇକ ବିଦ୍ରୋହକୁ ଦମନ କରିବାକୁ ପଡିଲା। ପାଇକ ଏକ ଅବତରଣକାରୀ ସଂଘ ଥିଲେ ଯେଉଁମାନେ ସେମାନଙ୍କ ସେବା ବଦଳରେ ଟିକସରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇଥିଲେ। ସେମାନେ ନୂତନ ବ୍ରିଟିଶ ଜମି ନିୟମକୁ ନେଇ ଅସନ୍ତୁଷ୍ଟ ଥିଲେ ଏବଂ ଖୋର୍ଦ୍ଧା ରାଜାଙ୍କର ଜଣେ ସେନାପତି ବକ୍ସି ଜଗବନ୍ଧୁଙ୍କ ନେତୃତ୍ୱ ନେଇଥିଲେ।

1827 ମସିହାରେ ସମ୍ବଲପୁର ଅଞ୍ଚଳର ସୁରେନ୍ଦ୍ର ସାଇ ବ୍ରିଟିଶମାନଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ବିଦ୍ରୋହ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ। 1857 ମସିହାରେ ଭାରତୀୟ ବିଦ୍ରୋହ ସମୟରେ ଓଡିଶାର ରାଜକୁମାରମାନେ ଏହି ଯୁଦ୍ଧରେ ଯୋଗ ଦେଇନଥିଲେ।

୧୮୬୬ ମସିହାରେ, ନ ଅଙ୍କ ଦୁର୍ଭିକ୍ଷ ନାମକ ଏକ ବଡ଼ ଦୁର୍ଭିକ୍ଷରେ ଓଡିଶା ଘେରି ହୋଇଥିଲା l ମୃତ୍ୟୁ ସଂଖ୍ୟା ପ୍ରାୟ ଏକ ଲକ୍ଷ ପାର ହୋଇଯାଇଥିଲା l ବିଭିନ୍ନ ଅଞ୍ଚଳରେ ଏହା ବ୍ୟାପିଥିବା ଅନୁମାନ କରାଯାଉଛି। ଦୁର୍ଭିକ୍ଷ ସମୟରେ ବାବୁ ବିଚିତ୍ରାନନ୍ଦ ଦାସ ଏବଂ ଗୌରୀ ଶଙ୍କର ରାୟ ଓଡିଆରେ ଏକ ପତ୍ରିକା ପ୍ରକାଶ କରିବାକୁ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇଥିଲେ। ଉତ୍କଳ ଦୀପିକାଙ୍କର ପ୍ରଥମ ସଂଖ୍ୟା 4 ଅଗଷ୍ଟ 1866 ରେ ନୂତନ କଟକ ପ୍ରିଣ୍ଟିଂ ପ୍ରେସରୁ ଆସିଥିଲା ​​| ଏହା ଦୁର୍ଭିକ୍ଷର ମୁକାବିଲା କରିଥିଲା। ଯଦିଓ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ମିଶନାରୀମାନେ 1838 ମସିହାରେ କଟକ ଠାରେ ଏକ ପ୍ରିଣ୍ଟିଂ ପ୍ରେସ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ଏହା ଓଡିଆରେ ପ୍ରଥମ ସ୍ୱାଧୀନ ପ୍ରକାଶନ ଥିଲା।

1870 ମସିହାରେ, ମଧୁସୂଦନ ଦାସ ଓଡିଶାରୁ ସ୍ନାତକ ଡିଗ୍ରୀ ହାସଲ କରିଥିବା ପ୍ରଥମ ବ୍ୟକ୍ତି ହୋଇଥିଲେ। ସେ କଲିକତା ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରୁ ସ୍ନାତକୋତ୍ତର ଶିକ୍ଷା ସମାପ୍ତ କରିଥିଲେ ଏବଂ ପରେ 1873 ମସିହାରେ ସେହି ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରୁ ମାଷ୍ଟର ଅଫ୍ ଆର୍ଟ ହାସଲ କରିଥିଲେ। ସେ ମଧ୍ୟ 1878 ମସିହାରେ ଆଇନ ଡିଗ୍ରୀ ହାସଲ କରିଥିଲେ। ସେ ରାଜ୍ୟର ଜଣେ ଅଗ୍ରଣୀ ନେତା ହେବାକୁ ଲାଗିଲେ।

1881 ମସିହାରେ ମଧୁସୂଦନ ଦାସ କଲିକତାରୁ କଟକକୁ ଫେରିବା ପରେ 1882 ମସିହାରେ ଉତ୍କଳ ସଭା ଗଠନ କରାଯାଇଥିଲା। ଏହା ଓଡିଶାରେ ରାଜନୈତିକ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପର ଆରମ୍ଭକୁ ଚିହ୍ନିତ କରିଥିଲା। ୧୮୭୮ ମସିହାରେ ବଙ୍ଗଳାର ଲେଫ୍ଟନାଣ୍ଟ-ଗଭର୍ଣ୍ଣରଙ୍କ ଗସ୍ତ ସମୟରେ କଟକ ଠାରେ ଏକ ସଭା ଅନୁଷ୍ଠିତ ହୋଇଥିଲା ଯେଉଁଠାରେ ଗୌରୀ ଶଙ୍କର ରାୟଙ୍କ ନେତୃତ୍ୱରେ ଉତ୍କଳ ସଭା ଓଡିଆ ଭାଷାଭାଷୀ ଅଞ୍ଚଳକୁ ଗୋଟିଏ ପ୍ରଶାସନ ଅଧୀନରେ ଆଣିବା ପ୍ରସଙ୍ଗ ଉପସ୍ଥାପନ କରାଯାଇଥିଲା।

1900–1947 :-

1903 ମସିହାରେ ଉତ୍କଳ ୟୁନିଅନ୍ ସମ୍ମିଳନୀ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରାଯାଇଥିଲା। 1911 ମସିହାରେ, ଓଡିଶା ଏବଂ ବିହାରକୁ ବେଙ୍ଗଲ ପ୍ରଦେଶରୁ ଅଲଗା କରି ଏକ ନୂତନ ପ୍ରଦେଶ ଗଠନ କରାଯାଇଥିଲା। 1912 ମସିହାରେ, ବିହାର-ଓଡ଼ିଶା ବିଧାନସଭାକୁ ଓଡ଼ିଶା ଟେନାନସି ଆକ୍ଟ ପ୍ରଣୟନ କରାଯାଇଥିଲା। ପୂର୍ବ ବଙ୍ଗଳା ଟେନାନସି ଆକ୍ଟ ଏହି ଅଞ୍ଚଳର ଅବସ୍ଥା ପାଇଁ ଅନୁପଯୁକ୍ତ ବୋଲି ବିବେଚନା କରାଯାଉଥିଲା | 12 ସେପ୍ଟେମ୍ବର 1913 ରେ, ଓଡ଼ିଶା ଟେନାନସି ଆକ୍ଟ ପାରିତ ହୋଇ ଏହି ଅଞ୍ଚଳରେ ରାଇଟମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଉତ୍ତମ ଅଧିକାର ଏବଂ ଚିକିତ୍ସା ସୁରକ୍ଷିତ କରାଯାଇଥିଲା ।

1913 ମସିହାରେ ଶଶି ଭୂଷଣ ରଥ ବେରହମପୁରରୁ ପ୍ରଥମ ଓଡିଆ ଦୈନିକ ଖବରକାଗଜ ଆଶା ପ୍ରକାଶ କରିବା ଆରମ୍ଭ କଲେ | ଗୋପାବନ୍ଧୁ ଦାସ ଏହାର ସମ୍ପାଦକ ଥିଲେ ଏବଂ 1919 ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏହାର ସମ୍ପାଦକୀୟ ଭାବରେ ଥିଲେ। 1915 ମସିହାରେ ଗୋପାବନ୍ଧୁ ଦାସ ଓଡିଆ ସାହିତ୍ୟ ଓ ସଂସ୍କୃତିର ପ୍ରଚାର ପାଇଁ ସତ୍ୟବାଦି ନାମକ ଏକ ପତ୍ରିକା ପ୍ରକାଶନ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ। 4 ଅକ୍ଟୋବର 1919 ରେ ସେ ନିଜର ସାପ୍ତାହିକ ଖବରକାଗଜ ସମାଜ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ। 1914 ମସିହାରେ, ବୈପ୍ଳବିକ ବାଘା ଜତିନ୍ ମୟୂରଭଞ୍ଜର କପ୍ତିପଦା ଗାଁର ଏକ ଲୁଚକାଳି ସ୍ଥାନକୁ ଚାଲିଗଲେ | 9 ସେପ୍ଟେମ୍ବର 1915 ରେ ବାଘା ଜତିନ୍ ଏବଂ ତାଙ୍କ ସାଥୀମାନେ ଉପନିବେଶ କର୍ତ୍ତୃପକ୍ଷଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଅସୁବିଧାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହୋଇଥିଲେ ଏବଂ ଏହାଦ୍ୱାରା 75 ମିନିଟର ଗୁଳି ବିନିମୟ ହୋଇଥିଲା। 10 ସେପ୍ଟେମ୍ବର 1915 ରେ ବାଘା ଜତିନ ବାଲେଶ୍ଵର ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ଗୁଳିରେ ମୃତ୍ୟୁ ବରଣ କରିଥିଲେ।

୧୮୮୫ ମସିହାରେ ଭାରତୀୟ ଜାତୀୟ କଂଗ୍ରେସ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ହେଲା | 1920ରେ, ଏହା ଭାଷା ଭିତ୍ତିକ ଆଧାରରେ ପ୍ରଦେଶଗୁଡ଼ିକର ପୁନର୍ଗଠନକୁ ଏହାର ଏଜେଣ୍ଡା ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କଲା | ଏହା ଓଡିଶାର ଅନେକ ନେତାଙ୍କୁ ଏକ ଓଡିଶା କଂଗ୍ରେସ କମିଟି ଗଠନ କରିବାକୁ ପ୍ରେରଣା ଦେଇଥିଲା ଏବଂ ଓଡିଆ ଭାଷାଭାଷୀ ଜନସଂଖ୍ୟା ପାଇଁ ଏକ ପୃଥକ ପ୍ରଦେଶ ଦାବି କରିଥିଲା। 1923 ମସିହାରେ କଟକରେ ଭୁବନାନନ୍ଦ ଓଡିଶା ସ୍କୁଲ ଅଫ୍ ଇଞ୍ଜିନିୟରିଂ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରାଯାଇଥିଲା। ଏହା ଏହି ଅଞ୍ଚଳର ପ୍ରଥମ ବୈଷୟିକ ଡିପ୍ଲୋମା ଅନୁଷ୍ଠାନ ଥିଲା। 1927 ମସିହାରେ କଟକ ଏବଂ ବାଲେଶ୍ଵରର ଜିଲ୍ଲାଗୁଡ଼ିକ କ୍ରମାଗତ ତୃତୀୟ ବର୍ଷ ପାଇଁ ଅସ୍ୱାଭାବିକ ବନ୍ୟାରେ ଆକ୍ରାନ୍ତ ହୋଇଥିଲା। ସରକାରୀ ରିପୋର୍ଟ ଅନୁଯାୟୀ ପ୍ରାୟ 28,756 ପରିବାର ବନ୍ୟା ଦ୍ୱାରା ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇଥିଲେ।

6 ଏପ୍ରିଲ 1930 ରେ, ଏକ ସ୍ବେଚ୍ଛାସେବୀ ଦଳ କଟକରୁ ବାଲେଶ୍ଵରର ଇଞ୍ଚୁଡି ଅଭିମୁଖେ ଯାତ୍ରା କଲେ | 12 ଏପ୍ରିଲରେ ସେମାନେ ଲୁଣ ତିଆରି କରୁଥିବା ବ୍ରିଟିଶ ଲୁଣ ଟ୍ୟାକ୍ସ ଆଇନକୁ ଅବମାନନା କରିଥିଲେ। 1 ଏପ୍ରିଲ 1936 ରେ ଓଡ଼ିଶାକୁ ଏକ ଅଲଗା ପ୍ରଦେଶର ମାନ୍ୟତା ଦିଆଯାଇଥିଲା | ଏହି ଦିନକୁ ପାଳନ କରିବା ପାଇଁ ଓଡିଶା ଦିବସ (ଉତ୍କଳ ଦିବସା) ପ୍ରତିବର୍ଷ 1 ଏପ୍ରିଲରେ ସ୍ଥାନୀୟ ଭାବରେ ପାଳନ କରାଯାଏ l

ସ୍ୱାଧୀନତା ପରବର୍ତ୍ତୀ ଓଡ଼ିଶା

1947-2000 :-

27 ମଇ 1947 ରେ, ହରେକୃଷ୍ଣ ମହତାବ କଂଗ୍ରେସ ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ ଗଠନ ପାଇଁ ଶପଥ ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ।୧୯୪୬ ରେ ସେ ଭୁବନେଶ୍ୱରକୁ ଓଡ଼ିଶାର ରାଜଧାନୀ କରିବେ ବୋଲି ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ l ବ୍ରିଟେନରୁ ଭାରତକୁ ସ୍ୱାଧୀନତା ହାସଲ କରିବାର ଏକ ବର୍ଷ ପରେ, ଜର୍ମାନର ସ୍ଥପତି ଅଟୋ କୋନିଗସବର୍ଗଙ୍କୁ ଡିଜାଇନ କରିବାର କାର୍ଯ୍ୟ ଦିଆଯାଇଥିଲା। 1948 ମସିହାରେ ମଧ୍ୟ ହିରାକୁଦ ଡ୍ୟାମ ଉପରେ ନିର୍ମାଣ କାର୍ଯ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା। 12 ମଇ 1950 ରେ ମହତାବ ଭାରତ କ୍ୟାବିନେଟରେ ଯୋଗଦେବା ପାଇଁ ଇସ୍ତଫା ଦେଇଥିଲେ।

1951 ମସିହାରେ ବିଜୁ ପଟ୍ଟନାୟକ କଳିଙ୍ଗ ପୁରସ୍କାର ପ୍ରତିଷ୍ଠା ପାଇଁ ୟୁନେସ୍କୋକୁ ଏକ ଅବଦାନ ଦେଇଥିଲେ। 1952 ମସିହାରୁ ପ୍ରତିବର୍ଷ ଏହା ବିଜ୍ଞାନର ଲୋକପ୍ରିୟତା ପାଇଁ ଅବଦାନ ରଖିଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ ପୁରସ୍କୃତ କରାଯାଇଥାଏ | 12 ଫେବୃଆରୀ 1952 ରେ, ନବକୃଷ୍ଣ ଚୌଧୁରୀ 1951 ବିଧାନସଭା ନିର୍ବାଚନ ପରେ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଭାବରେ ଶପଥ ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ। 1953 ମସିହାରେ, ପଶ୍ଚିମ ଜର୍ମାନ କନ୍ସୋର୍ଟିୟମ୍ ସହଯୋଗରେ ରାଉରକେଲା ଷ୍ଟିଲ୍ ପ୍ଲାଣ୍ଟ ନିର୍ମାଣ କରାଯିବାକୁ ଯୋଜନା କରାଯାଇଥିଲା।

19 ଅକ୍ଟୋବର 1956 ରେ, ନବକୃଷ୍ଣ ଚୌଧୁରୀ ଇସ୍ତଫା ଦେଇଥିଲେ ଏବଂ ମହତାବ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ହୋଇଥିଲେ। 1957 ମସିହାରେ ଓଡିଆ ଭାଷା ଏବଂ ସାହିତ୍ୟର ବିକାଶ ତଥା ପ୍ରଚାର ପାଇଁ ଓଡିଶା ସାହିତ୍ୟ ଏକାଡେମୀ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରାଯାଇଥିଲା। 13 ଜାନୁୟାରୀ 1957 ରେ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଜବାହରଲାଲ ନେହେରୁ ଆନୁଷ୍ଠାନିକ ଭାବରେ ହିରାକୁଦ ଡ୍ୟାମର ଉଦଘାଟନ କରିଥିଲେ। 1957 ବିଧାନସଭା ନିର୍ବାଚନରେ ​​କଂଗ୍ରେସ ଦଳ ମଧ୍ୟ ଜିତିଥିଲା ​​ଏବଂ 6 ଏପ୍ରିଲ 1957 ରେ ହରେକୃଷ୍ଣ ମହତାବ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଭାବରେ ଶପଥ ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ। 21 ଫେବୃଆରୀ 1961 ରେ ମିଳିତ ମଞ୍ଚ ଭାଙ୍ଗିଗଲା। ଫେବୃଆରୀ 25 ରେ ରାଷ୍ଟ୍ରପତିଙ୍କ ନିୟମ ରାଜ୍ୟ ଉପରେ ଲାଗୁ କରାଯାଇଥିଲା l

12 ଫେବୃଆରୀ 1961 ରେ, ଓଡିଶାର ବିଧାନସଭାର ନୂତନ ଭବନକୁ ତତ୍କାଳୀନ ଭାରତର ଉପ-ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ସର୍ବପଲ୍ଲୀ ରାଧାକ୍ରିଷ୍ଣନ୍ ଉଦଘାଟନ କରିଥିଲେ। 15 ଅଗଷ୍ଟ 1961 ରେ, ଆଞ୍ଚଳିକ ଇଞ୍ଜିନିୟରିଂ କଲେଜ ରାଉରକେଲାରେ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରାଯାଇଥିଲା। 1961 ମସିହାରେ ମଧ୍ୟବର୍ତ୍ତୀକାଳୀନ ମତଦାନ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହୋଇଥିଲା ଏବଂ ବିଜୁ ପଟ୍ଟନାୟକ 23 ଜୁନ୍ 1961 ରେ ଏକ ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ ଗଠନ କରିଥିଲେ। 18 ଏପ୍ରିଲ 1966 ରେ ଏହାକୁ ଭାରତର ଅଷ୍ଟମ ପ୍ରମୁଖ ବନ୍ଦର ଭାବରେ ଘୋଷଣା କରାଯାଇଥିଲା। 1962 ମସିହାରେ ବାଲିମେଳା ଜଳଭଣ୍ଡାର ପ୍ରକଳ୍ପ ମଧ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା।

ଅଗଷ୍ଟ 1963 ରେ କାମରାଜ ଯୋଜନା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଇଥିଲା ଏବଂ ବିଜୁ ପଟ୍ଟନାୟକ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ପଦରୁ ଇସ୍ତଫା ଦେଇଥିଲେ। ତାଙ୍କ ପରେ ବିରେନ ମିତ୍ର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ହୋଇଥିଲେ। ଏପ୍ରିଲ୍ 1964 ରେ, MIG-21FL ପାଇଁ ତୁମାନସ୍କି R-11 F2 ଇଞ୍ଜିନ୍ ଉତ୍ପାଦନ କରିବା ପାଇଁ ସୁନାବେଡା ଠାରେ ଏକ ହିନ୍ଦୁସ୍ତାନ ଏରୋନେଟିକ୍ସ ଲିମିଟେଡ୍ ପ୍ଲାଣ୍ଟ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରାଯାଇଥିଲା | 1966 ମସିହାରେ ମହତାବ ଭାରତୀୟ ଜାତୀୟ କଂଗ୍ରେସ ଛାଡି ଜନ କଂଗ୍ରେସ ନାମକ ଏକ ନୂତନ ଦଳ ଗଠନ କରିଥିଲେ। 1967 ବିଧାନସଭା ନିର୍ବାଚନ ପରେ ରାଜେନ୍ଦ୍ର ନାରାୟଣ ସିଂ ଦେଓ ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ପାର୍ଟି ଏବଂ ଓଡ଼ିଶା ଜନ କଂଗ୍ରେସକୁ ନେଇ ଗଠିତ ଏକ ମିଳିତ ସରକାରର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ହୋଇଥିଲେ।

1971 ବିଧାନସଭା ସର୍ଭେରେ ଉତ୍କଳ କଂଗ୍ରେସ, ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ପାର୍ଟି ଏବଂ ଅଲ ଇଣ୍ଡିଆ ଝାଡଖଣ୍ଡ ପାର୍ଟିର ଏକ ମିଳିତ ମଞ୍ଚ ଦ୍ୱାରା ସରକାର ଗଠନ କରାଯାଇଥିଲା ଏବଂ ବିଶ୍ୱନାଥ ଦାସ ଏହାର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ହୋଇଥିଲେ। 14 ଜୁନ୍ 1972 ରେ, ନନ୍ଦିନୀ ଶତପଥୀ ଓଡିଶାର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ହୋଇ କଂଗ୍ରେସ ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟର ନେତୃତ୍ୱ ନେଇଥିଲେ। 1 ମାର୍ଚ୍ଚ 1973 ରେ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ପଦରୁ ନନ୍ଦିନୀ ଶତପଥୀ ଇସ୍ତଫା ଦେଇଥିଲେ। ଫେବୃଆରୀ 1974 ରେ ମଧ୍ୟବର୍ତ୍ତୀକାଳୀନ ମତଦାନ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହୋଇଥିଲା। 6 ମାର୍ଚ୍ଚ 1974 ରେ, ନନ୍ଦିନୀ ଶତପଥୀ ତାଙ୍କର ଦ୍ୱିତୀୟ ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ ଗଠନ କରିଥିଲେ। 19 ଡିସେମ୍ବର 1976 ରେ, ନନ୍ଦିନୀ ଶତପଥୀ ପୁନର୍ବାର ଇସ୍ତଫା ଦେଇଥିଲେ। 1977 ମସିହାରେ ବିଧାନସଭା ନିର୍ବାଚନ ପରେ ନୀଳମଣି ରାଉତରାୟ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ହୋଇଥିଲେ ଏବଂ 1980 ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଜନତା ପାର୍ଟିରେ କ୍ଷମତାରେ ରହିଥିଲେ। 1980 ବିଧାନସଭା ନିର୍ବାଚନରେ ​​ଭାରତୀୟ ଜାତୀୟ କଂଗ୍ରେସର ଜନକୀ ବଲ୍ଲଭ ପଟ୍ଟନାୟକ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଭାବରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥିଲେ।

1981 ମସିହାରେ, ଫ୍ରାନ୍ସର ପେଚିନି କମ୍ପାନୀର ସହଯୋଗରେ NALCO ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରାଯାଇଥିଲା | ଏହାର ମୁଖ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ଭୁବନେଶ୍ୱରରେ ଥିଲା। 1985 ମସିହାରେ ଜାନକୀ ବଲ୍ଲଭ ପଟ୍ଟନାୟକ ପୁନର୍ବାର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଭାବେ ନିର୍ବାଚିତ ହୋଇଥିଲେ। 22 ମଇ 1989 ରେ ଅଗ୍ନି- I ପରୀକ୍ଷା କରାଯାଇ ଚଣ୍ଡିପୁରରେ ଗୁଳି କରାଯାଇଥିଲା। 6 ଡିସେମ୍ବର 1989 ରେ, ଜାନକୀ ବଲ୍ଲଭ ପଟ୍ଟନାୟକ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ପଦରୁ ଇସ୍ତଫା ଦେଇଥିଲେ ଏବଂ 7 ଡିସେମ୍ବରରେ ହେମାନନ୍ଦ ବିଶ୍ବାଳ ଶପଥ ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ। 16 ଡିସେମ୍ବର 1989 ରେ ରବି ରାୟ ଲୋକସଭାର ବାଚସ୍ପତି ହୋଇଥିଲେ ଏବଂ ସେ 9 ଜୁଲାଇ 1991 ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏହି ପଦବୀରେ ରହିଥିଲେ।

1990 ରେ ରଙ୍ଗନାଥ ମିଶ୍ର ଭାରତର ଏକବିଂଶ ପ୍ରଧାନ ବିଚାରପତି ହୋଇଥିଲେ। 1990 ରେ ଜନତା ଦଳ ଦ୍ବାରା ବିଧାନସଭା ନିର୍ବାଚନରେ ​​ବିଜୁ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ନେତୃତ୍ୱରେ ଏକ ସରକାର ଗଠନ କରାଯାଇଥିଲା। 1992 ରେ ଗଜପତି, ମାଲକାନଗିରି, ରାୟାଗଡା ଏବଂ ନବରଙ୍ଗପୁର ଚାରିଟି ନୂତନ ଜିଲ୍ଲା ସୃଷ୍ଟି ହେଲା | 1993 ରେ ଖୋର୍ଦ୍ଧା, ନୟାଗଡ଼, ସୋନପୁର, ବରଗଡ, କେନ୍ଦ୍ରାପଡା, ଜଗତସଂହପୁର ଜୟପୁର, ନୁଆପଡା, ଅନୁଗୁଳ ଏବଂ ଭଦ୍ରକ ଆହୁରି 10 ଟି ଜିଲ୍ଲା ସୃଷ୍ଟି କରାଯାଇଥିଲା। 1994 ରେ, ଝାରସୁଗୁଡା, ଦେଓଗଡ ଏବଂ ବୌଦ୍ଧ ଆଉ ତିନୋଟି ଜିଲ୍ଲା ଗଠନ ହୋଇଥିଲା | ଏହାଦ୍ୱାରା ଓଡିଶାର ଜିଲ୍ଲା ସଂଖ୍ୟା 30 କୁ ପହଞ୍ଚିଥିଲା। 1993 ରେ ରଙ୍ଗନାଥ ମିଶ୍ର ଜାତୀୟ ମାନବ ଅଧିକାର ଆୟୋଗର ପ୍ରଥମ ଚେୟାରମ୍ୟାନ୍ ହୋଇଥିଲେ ।

1995 ବିଧାନସଭା ନିର୍ବାଚନରେ ​​ଭାରତୀୟ ଜାତୀୟ କଂଗ୍ରେସ ଜିତିଥିଲା ​​ଏବଂ ଜାନକୀ ବଲ୍ଲଭ ପଟ୍ଟନାୟକ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ହୋଇଥିଲେ। 22 ଜାନୁୟାରୀ 1999 ରେ ଅଷ୍ଟ୍ରେଲୀୟ କମିଶନ ଗ୍ରାହାମ ଷ୍ଟେନସ୍ ଏବଂ ତାଙ୍କର ଦୁଇ ପୁଅଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରାଯାଇଥିଲା | ଷ୍ଟେନସ୍ ଜଣେ ଅଷ୍ଟ୍ରେଲୀୟ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ମିଶନାରୀ ଯିଏକି ତାଙ୍କ ଦୁଇ ପୁଅ ଫିଲିପ (10 ବର୍ଷ) ଏବଂ ତୀମଥି (ବୟସ 6) ଙ୍କ ସହ 23 ଜାନୁଆରୀରେ ଓଡ଼ିଶାର କେନ୍ଦୁଝର ଜିଲ୍ଲାର ମନୋହରପୁର ଗ୍ରାମରେ ଷ୍ଟେନସ୍ ଶୋଇଥିବା ସମୟରେ ଏକ ଗ୍ୟାଙ୍ଗ ତାଙ୍କୁ ପୋଡି ଦେଇଥିଲେ। 1999. 2003 ରେ, ବଜରଙ୍ଗ ଦଳର କାର୍ଯ୍ୟକର୍ତ୍ତା ଦାରା ସିଂ ଗ୍ରାହାମ ଷ୍ଟେନସ୍ ଏବଂ ତାଙ୍କ ପୁଅମାନଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରିଥିବା ଗ୍ୟାଙ୍ଗର ନେତୃତ୍ୱ ନେଇ ଦୋଷୀ ସାବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇଥିଲେ ଏବଂ ତାଙ୍କୁ ଆଜୀବନ କାରାଦଣ୍ଡରେ ଦଣ୍ଡିତ କରାଯାଇଥିଲା ।

କିଛି ସମୟ ପରେ ଜାନକୀ ବଲ୍ଲଭ ପଟ୍ଟନାୟକ ଇସ୍ତଫା ଦେଇଥିଲେ ଏବଂ ତାଙ୍କ ସ୍ଥାନରେ ଗିରିଧର ଗମାଙ୍ଗ ରହିଥିଲେ। ଅକ୍ଟୋବର 1999 ରେ ଏକ ଘୂର୍ଣ୍ଣିବଳୟ ଓଡିଶାରେ 2.5 ବିଲିୟନ ଡ଼ଲାର ଏବଂ ପ୍ରାୟ 10,000 ମୃତ୍ୟୁ ଘଟିଥିଲା। ଡିସେମ୍ବର 1999 ରେ, ଗମାଙ୍ଗ ମଧ୍ୟ ଇସ୍ତଫା ଦେଇଥିଲେ। ତାଙ୍କୁ ଡିସେମ୍ବର 7 ରେ ହେମାନନ୍ଦ ବିଶ୍ଵାଳଙ୍କ ସ୍ଥାନ ଦିଆଯାଇଥିଲା। ମାର୍ଚ୍ଚ 2000 ରେ, ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକ ବିଜେଡି-ବିଜେପି ମିଳିତ ସରକାରର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ହୋଇଥିଲେ।

2001 :-

20 ଫେବୃଆରୀ 2014 ରେ ଓଡିଆ ଭାଷାକୁ ଭାରତର ଏକ ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ଭାଷାର ମାନ୍ୟତା ଦିଆଗଲା ଏବଂ ଏହା ମାନ୍ୟତା ପାଇବାରେ ଷଷ୍ଠ ଭାଷା ହେଲା l

History of Odisha

PDF Download	Click Here
History of India	Click Here

History of Odisha, History of Odisha, v, History of Odisha, History of Odisha, History of Odisha, History of Odisha, History of Odisha, History of Odisha,History of Odisha, History of Odisha, v, History of Odisha, History of Odisha, History of Odisha, History of Odisha, History of Odisha, History of Odisha, History of Odisha, History of Odisha, v, History of Odisha, History of Odisha, History of Odisha, History of Odisha, History of Odisha, History of Odisha,History of Odisha, History of Odisha, v, History of Odisha, History of Odisha, History of Odisha, History of Odisha, History of Odisha, History of Odisha